Perspektywa rzeczywistość postrzegana naszym wzrokiem ma charakter przestrzeni, której trójwymiarowa głębia wyznaczona jest podziałami planów. Malarstwo, to dziedzina, w której artyści, za pomocą określonych środków wyrazu dążą do przedstawienia trójwymiarowej przestrzeni na płaskiej płaszczyźnie obrazu. Pomocna w tym względzie jest perspektywa, która oddaje wzajemne relacje zachodzące w świecie postrzeganych przez nas trójwymiarowych obiektów. Problematyka perspektywy szczególnie zajmowała artystów renesansowych, wówczas to zrodziły się zasady perspektywy linearnej i barwnej, które inspirowały artystów aż po czasy realizmu. Wiek XIX przyniósł rewolucyjne odkrycie perspektywy kulisowej polegającej na traktowaniu poszczególnych planów obrazu równolegle względem siebie.
Poszczególne elementy pierwszego planu zakrywały znajdujące się na drugim, sugerując przesunięcie w głąb obrazu. Prekursorem takiego ujmowania przestrzeni był Paul Cézanne, nazywany ojcem malarstwa nowoczesnego. Choć w malarstwie dominującą rolę odgrywa kolor, a zasady perspektywy linearnej nie są traktowane zbyt rygorystycznie, nie można ich pomijać. W motywach pejzażu czy architektury perspektywa wykreślna będzie pomocna w stworzeniu szkicu w formie podmalówki, a barwa nada obrazowi dynamikę i ekspresję. Efekt perspektywy może stanowić dominanta na pierwszym planie, uzyskiwana poprzez powiększenie wybranego elementu, jego zaakcentowanie kolorem przy jednoczesnym wyciszaniu i tonowaniu elementów na planach dalszych. Wyróżniamy kilka rodzajów perspektywy: linearną, powietrzną i barwną.