BOLESŁAW PRUS naprawdę nazywał się Aleksander Głowacki herbu Prus urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie a zmarł 19 maja 1912 roku w Warszawie. Był jednym z najwybitniejszych artystów polskich, zarówno okresu pozytywizmu jak i całej historii literatury. Posiadał wiele talentów i spełniał się jako pisarz, prozaik, nowelista i publicysta. Był jednym z twórców polskiego realizmu. Udzielał się również społecznie, propagował pieszą i rowerową turystykę.
Jego rodzicami byli Antoni głowacki, będący ekonomem dworskim posiadającym szlacheckie korzenie oraz Apolonii z Trembińskich. Rodzice zmarli bardzo wcześnie a właściwą opiekę nad młodym Aleksandrem sprawowała babka Marcjanna Trembińska mieszkająca w Puławach.
Pod wpływem starszego brata, który opiekował się pisarzem po śmierci babki, Antoni porzucił szkołę i wziął udział w powstaniu styczniowym, gdzie został ranny a w późniejszym czasie aresztowany i oddany pod opiekę wuja, jako że brat cierpiał na nieuleczalną chorobę psychiczną.
Podjęta praca felietonisty w kilku pismach pozwoliła mu na poprawę sytuacji materialnej i ślub z Oktawia Trembińską, z którą niestety nie miał dzieci a ich przybrany syn w wieku 18 lat popełnił samobójstwo z powodu nieszczęśliwej miłości.
Dzieła pisane przez Bolesława Prusa należą do największych osiągnięć polskiej literatury. Bliskie są pracom takich pisarzy jak Karol Dickens czy też Anton Czechow. Jego początkowe dzieła nawiązywały do krzywd społecznych skontrastowanych z jałowością życia zamkniętego w swoim świecie ziemiaństwa (Anielka).
W dorobku autora znajdują się między innymi: Powracająca fala (1880), Antek (1880), Katarynka (1880), Kamizelka (1882), Lalka (1890), Emancypantki (1894), Faraon (1897).
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum