Dadaizm jest zaliczanym do awangardy ruchem artystycznym i literackim sztuki XX wieku. Swa przynależność do awangardy zawdzięczał propagowaniu wolności wyrazu artystycznego, porzucenie tradycji i przyjętych kanonów. Hasła te podyktowane były między innymi chęcią wyrażenia swego niezadowolenia dla wydarzeń, jakie miały miejsce podczas I wojny światowej. Członkowie dadaizmu otwarcie negowali aktualne dla nich ideały estetyczne i wartości, takie jak religia, moralność i honor.
Ruch ten zaistniał zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Europie w okolicach 1915 roku. Swoistymi przewodnikami byli artyści Tristan Tzary i Hans Arpa, oraz Marcel Duchamp, Man Ray. Pierwsza dwójka to Europejczycy, druga para to działacze przebywający w USA. Jednak po zakończeniu wojny głównym ośrodkiem stał się Paryż. Poza Francuskim miastem innymi ośrodkami były: Berlin, Kolonia, Hanower. Ruch dadaistyczny nie trwał jednak długo. Zakończył się na początku lat 20 XX wieku.
„Dadaiści posługiwali się absurdem, zabawą, dowcipem. Rzadko wykorzystywali tradycyjne gatunki, takie jak malarstwo, rzeźba i grafika w ich czystej postaci, od których ważniejsza była inwencja. Charakterystyczne było łączenie różnych technik i tworzenie nowych.”[wikipedia]