Matka, żona, kochanka, obiekt miłości, zazdrości, nienawiści- jedna kobieta a tak wiele ról do spełnienia. Jedna kobieta, a tak wiele spadających na nią uczuć. To właśnie jej- —kobiecie, wielcy pisarze tego świata poświęcają wiele miejsca w swoich dziełach.
Po raz pierwszy obraz kobiety odnajdujemy w Biblii. Jak czytamy w Starym Testamencie:
” Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny zbudował niewiastę” Rdz. 2.22
Ewa, która była pierwszą kobietą na ziemi, wraz z mężem mieszkała w Raju, miejscu, gdzie była całkiem wolna i mogła robić wszystko na co miała ochotę. Jedynym danym im zakazem, było zerwanie owocu z drzewa dobra i zła. Jednak małżonka Adama kierowana ciekawością i dociekliwością, skuszona przez węża sprzeciwiła się woli Boga i zerwała zakazany owoc. Namówiła do jego skosztowania także Adama, za co zastała uznana za pierwszą buntowniczkę i grzesznicę.
Dowodem zainteresowania tematem kobiety jest także postać Telimeny, bohaterki księgi polskości, czyli ” Pana Tadeusza” . Dama jest niemłodą- ale ciągle piękną, potrafiącą uwodzić mężczyzn- osobą. Poznajemy ją jako opiekunkę Zosi, krewną Sopliców, która przez wiele lat przebywała w Petersburgu, obracając sie w towarzystwie ludzi z wyższych sfer. Bohaterka kocha uczty, przebywanie wśród ludzi. Chce jak mówi:
“(…) użyć świata póki służą lata.”
Choć mieszka ze swoją podopieczną w Soplicowie, nie wyobraża sobie, by mogła spędzić całe życie na wsi, kocha podróże, uroki i tętno życia w wielkim mieście. Już sam fakt jak mówi o Petersburgu jest tego dowodem:
” Co za miasto! Nikt z Panów nie był w Petersburgu?
Chcecie może plan widzieć? Mam plan miasta w biurku.”
Telimena jest osobą pewną siebie, za wszelką cenę szukającą odpowiedniego kandydata na męża. Na początku niewiasta uwodzi Tadeusza, następnie wiąże plany i nadzieje na przyszłość z Hrabią, któremu obiecuje miłość i wierność, a ostatecznie ku zdziwieniu samego Hrabiego widzimy ją jako narzeczoną Rejenta. O jej chęci do szybkiego zamążpójścia świadczą słowa wypowiedziane w kierunku jej adoratora:
„ Czy gotów, żebyś ze mną zaraz się ożenił?
Zaraz, dziś?- jeżeli zechcesz odstąpię Rejenta.”
Postawa ta wskazuje, iż Telimena nie dąży do prawdziwej miłości, porywów serca, lecz zabiega o bezpieczeństwo, własny dom, gdzie będzie mogła uchronić się przed uciążliwą i nieubłagalnie zbliżającą się samotnością.
Literatura 20-lecia między wojennego także niesie za sobą kreacje kobiety. Odnajdujemy go w “Granicy” Zofii Nałkowskiej. Podczas lektury książki poznajemy różne persony, każda inna, jak np. Justyna- biedna dziewczyna, nieradząca sobie z życiem, Joasia Gołąbska- ciągle cierpiąca matka, Cecylia Kolichowska- właścicielka kamienicy i w końcu Elżbieta Biecka, której postać chciałabym przybliżyć. Poznajemy kobietę jako młodą wychowankę pani Cecylii, która została pozbawiona własnego domu po rozwodzie rodziców. Po wyjeździe matki do Szwajcarii pod opiekę wzięła ją Kolichowska, dziewczynie jednak bardzo brakowało matki, nie mogła zrozumieć jej postępowania. Elżbieta mieszkając w kamienicy poznała nie tylko smak wygody, ciepła, luksusu ale także była świadkiem biedy i cierpienia, które dotykały ludzi mieszkających w piwnicach. Nie godziła sie ona ze złymi warunkami życia i nędzą. Starała sie pomagać potrzebującym. Po wyjściu za mąż za Zenona jej życie nie uległo zmianie, kobieta dalej cierpiała, brakowało jej ciepła i miłości męża. Nie potrafiła mu sie sprzeciwić, zawsze robiła o co ją prosił. Za każdym razem, gdy tylko była potrzeba chodziła i załatwiała pracę dla byłej kochanki męża, nie potrafiła powiedzieć “nie” dwuznacznej sytuacji w jakiej przyszło jej żyć. Dama bardzo kochała męża, dlatego była mu podporządkowana, nie umiała sprzeciwić się jego znajomości z Justyną i wspierała go w poczynaniach. Choć czuła się osamotniona, niekochana, nigdy nie powiedziała mężowi o swoich uczuciach i lękach. Wszelkie troski, bóle czy obawy skrywała głęboko w sobie, dlatego też po samobójstwie męża, ugięła się pod ciężarem problemów, zostawiła dziecko pod opieką babci, a sama wyjechała, porzucając je tak, jak niegdyś jej matka ją.
Motyw kobiety w literaturze jest tematem poruszanym niemalże przez każdego pisarza. Pomimo, iż na przestrzeni wieków jej wizerunek kreowany był w różnoraki sposób, zawsze ma na celu ukazać nam jak ważną piastuje ona role w życiu każdego człowieka.
