Motyw Cierpienie w micie o Prometeuszu
Słowo cierpienie kojarzy się z bólem odczuwanym na tyle silnie, że powstający w ten sposób dyskomfort odbija się na zachowaniu lub funkcjonowaniu człowieka. Cierpienie miewa przeróżne oblicza, poczynając od podzielenia go na fizyczne, psychiczne i emocjonalne kończąc na różnych czynnikach je wywołujących. Nie można ujednolicać czy porównywać rozmiarów cierpienia, każdy z nas bowiem w takim momencie przeżywa własną tragedie i to co odczuwa pozostaje znane tylko jemu. Wielokrotnie okazuje się, że cierpienie jest wyborem jednostki, poświęceniem ofiarowanym na rzecz wyższych idei.
Przykład, który ukazuje cierpienie jako ofiarę złożona innym jest zawarty w mitologii greckiej. Mityczny Prometeusz jest obrazem buntu jednostki wobec Boga a także altruistycznej miłości dla ludzi. Bohater wydarł Bogom ich największą tajemnice by tym samym dać ludziom wolność i niezależność. Tworząc człowieka z miłością uznał, że zasłużył on na wsparcie i godne życie. Pomógł ludziom wykradając Bogom ich światło, lecz jednorazowy czyn okazał się mało skuteczny. Istoty ludzkie nadal pozostały słabe i bezbronne. On jedyny potrafił ulitować się nad słabszymi, dostrzec ich potrzeby i uznać za równe z boskimi. Jego postawa wyraża równość i sprawiedliwość niesioną poprzez równe przywileje dla Bogów i ludzi. Świadomym kary i złości ze strony bogów postanowił jeszcze raz wspomóc te niewinne istoty. Podstęp z ofiarą miał ukazać bogom, ich wady i omylności. Byli przecież pełni pychy i samouwielbienia a bezkarność wszelkich ich czynów utwierdzała ich w przekonaniu o nadludzkiej wyższości. Nie wstrząsnął jednak nimi postępek Prometeusza, nie wywołał oczekiwanej reakcji. Zeus uznał ten czyn za najwyższą obrazę i występek przeciw nieomylnym Bogom, ukarał Prometeusza skazując go na wieczną mękę, gdzie przykuty do skał Kaukazu codziennie przeżywać będzie koszmar na nowo, orzeł wydziobuje mu wątrobę tylko po to by odrastając na nowo zadała kolejne męki. Cierpienie obrońcy ludzkości miało stać się ostrzeżeniem dla innych śmiałków, wywołać lęk i ogólne posłuszeństwo, w rzeczywistości stało się przykładem jak wiele warte jest poświecenia w imię najcenniejszych wartości. To bowiem największy wyraz miłości i szacunku poświęcić swój los w imię innych. Ten mityczny przykład stał się motywem przewodnim wielu literackich dzieł, to dzięki niemu czyny bohaterskie na rzecz innych określa się mianem prometeizmu.
