Ignacy Krasicki “Monachomachia” – wojna mnichów

Wypracowanie na temat wojny mnichów ukazanej w utworze "Monachomachia" przez Ignacego Krasickiego. Autor w sposób krytyczny potraktował duchowieństwo ówczesnej Polski. Zarzucał im wiele złego, życie w nieprawości, brak dyscypliny, brak zainteresowania religią, negatywny stosunek do chłopstwa i wiele innych. Krasicki dążył do zmian w warstwach duchowieństwa. za swe działania został ostro skrytykowany, oskarżano go o herezje, znieważenie religii i bluźnierstwo. Krasicki nigdy nie występował przeciwko instytucji Kościoła, ale miał wiele obiekcji co do postępowania duchownych i choć sam był biskupem, nie bał się podjąć tego tematu.

Wypracowanie zawiera 407 wyrazów / 2992 znaki.

Pamiętaj, że wypracowanie możesz pobrac wyłącznie do użytku własnego i nie posiadasz do niego praw majątkowych. Dalsza odsprzedaż lub umieszczanie w innych serwisach internetowych to kradzież i jest niezgodne z prawem i tego typu praktyki będziemy zgłaszac odpowiednim organom ścigania.

 

Poemat heroikomiczny jest to gatunek znany już w starożytności, jest on parodią poematu heroicznego, czyli eposu bohaterskiego. Pomiędzy VI a V w. p. n. e. powstał poemat heroikomiczny, pt:”Batrachomiomachia”, czyli wojna żab z myszami. Poemat heroikomiczny ma charakter komiczny lub satyryczny, a komizm jest osiągany przez kontrast pomiędzy rangą bohaterów a sposobem ich zachowań i złamanie zasady „decorum”, tzn. zasady, która nakazywała zgodność utworu z jego formą (pisano o błahych sprawach w sposób podniosły).

Ignacy Krasicki napisał; „Monachomachię”, „Myszeidę”, „Antymonachomachię”. Ostatni utwór miał odwołać poprzednie poglądy autora. Jednak Krasicki tylko pozornie odwołał swoje racje, w rzeczywistości, bowiem je podtrzymywał.

„Monachomachia”, czyli wojna mnichów opowiada o życiu zakonników w drugiej połowie XVIII w. Bohaterami są zakony żebracze (karmelici, dominikanie i inne), które nieustannie prowadzą bitwy o władzę i poklask wśród społeczeństwa. Krasicki w sposób krytyczny potraktował zakonników, mimo iż sam był biskupem. Utwór ten opisuje, w jaki sposób żyli i postępowali duchowni, w jakich warunkach wiedli swój żywot – w ubóstwie czy w rozpuście. Otóż wiele było klasztorów w naszym kraju, które utrzymywało społeczeństwo.  Mnisi to próżniacy, pozbawieni wszelkich oczekiwanych od nich zalet. Duchowieństwo żyło w sposób dalece odbiegający d ascetyzmu, dużo jadło, często piło, żyło wygodnie. Duchowni większą wagę przywiązywali do wygód i dóbr materialnych niż do spraw duchowych i religijnych. Nie zajmowali się uduchowianiem społeczeństwa, tylko własnymi sprawami. Nie odprawiali mszy, spali do południa. Cechowało ich lenistwo i nieróbstwo. Całe dnie spędzali na dyskusjach i kłótniach przy mocnych trunkach. Każdy z zakonów chciał być najważniejszy, mieć największą władzę, dlatego też toczyli między sobą nieustające bitwy. Według Krasickiego duchowieństwo najczęściej było niewykształcone, ciemne i infantylne. Nie potrafili oni dyskutować na tematy teologiczne; często takie dyskusje zamieniały się w bójki. Z łatwością popadali w konflikty i z zawziętością bronili swoich racji, często bezzasadnych. Autor wytyka pijaństwo, kłótliwość, egoizm, brak wykształcenia, ciemnotę. Książki służyły im raczej za oręż do walki, niż źródło do zgłębiania wiedzy. W zgromadzeniach zakonnych brak było spokoju, umiaru, prostoty i ubóstwa. Autor chciał uświadomić polskiemu społeczeństwu, że utrzymuje ono świętych próżniaków i głupców. Jego zdaniem nie zasłużyli oni na pomoc i wsparcie społeczeństwa. Nie byli godni naśladowania, a tym bardziej pouczania wiernych. Krasicki w sposób komiczny wytknął wady duchowieństwa i pozornych wojen, jakie zakony wiodły między sobą. Utwór został krytycznie przyjęty przez środowisko duchowne. Ówczesnym Sarmatom nie mieściło się w głowach, że biskup (Krasicki) może ośmieszać i krytykować zakony i duchowieństwo. Nakazano mu odwołać krytykę zawartą w „Monachomachii”. Krasicki uczynił to w „Antymonachomachii”, ale tylko pozornie.

Telimena i Zosia- charakterystyka bohaterek „ Pana Tadeusza”.
Zosia i Telimena to dwie, główne kreacje kobiece napisane przez Adama Mickiewicza w epopei narodowej, czyli w „ Panu Tadeuszu”. Kobiety te...
Spór klasyków z romantykami, ściąga wypracowanie
Spór klasyków z romantykami Bardzo głośnym w epoce romantyzmu był rozdźwięk jaki zapanował pomiędzy zwolennikami poprzednich założeń – klasykami...
Pan Tomasz – charakterystyka postaci B. Prusa „Katarynka”
Pan Tomasz to główny bohater noweli „Katarynka” autorstwa B. Prusa. Był to człowiek zamożny z wykształceniem prawniczym, był mecenasem. Zamieszkiwał...
Longinus Podbipięta – charakterystyka postaci „Ogniem i mieczem”
Longinus Podbipięta był jednym z bohaterów występujących w powieści H. Sienkiewicza „Ogniem i mieczem”. Longinus był litewskim szlachcicem herbu...
„Schyłek wieku” Wisława Szymborska – interpretacja wiersza
Analiza utworu „Schyłek wieku” Wisławy Szymborskiej Wiersz zatytułowany „Schyłek wieku” napisała Wisława Szymborska. Jego tytuł jest bezpośrednio...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *