8

Po śmierci Władysława Jagiełły możni wybrali na króla jego najstarszego syna, Władysława. Do szybkiej koronacji Władysława (1434) dążył kardynał Zbigniew Oleśnicki, który obawiał się problemów związanych z przedłużającym się bezkrólewiem. Jednak wobec małoletniości króla (miał wówczas 10 lat) rządy w Polsce przejęła rada regencyjna, a na czele poszczególnych prowincji stanęli namiestnicy. Na wielkiego księcia Litwy wybrano młodszego brata Władysława, Kazimierza, co stanowiło jednocześnie zerwanie unii personalnej pomiędzy Polską a Litwą.

Po śmierci Władysława Łokietka rządy w Polsce objął jego jedyny syn, Kazimierz, ostatni Piast na tronie polskim. Koronował się na króla Polski w 1333 r. w Krakowie. Polska znajdowała się w trudnej sytuacji. Ziemie polskie dopiero od niedawna i tylko częściowo zjednoczone, wyniszczone były długotrwałymi wojnami, a konflikt o Pomorze i Kujawy z Krzyżakami mógł w każdej chwili przerodzić się w konflikt zbrojny. Jednak osłabiona Polska nie mogła sobie na

Po śmierci Przemysła II po jego spadek wystąpił książę kujawski Władysław Łokietek. Za aprobatą miejscowego rycerstwa książę opanował Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie. Jednak w tym samym czasie przeciw Łokietkowi wystąpił Wacław II czeski, który podporządkował sobie część książąt śląskich. Zmusił on siłą Łokietka do opuszczenia kraju, a w 1300 r. w katedrze gnieźnieńskiej biskup Jakub Świnka koronował go na króla Polski. Społeczeństwo polskie nie było przychylnie nastawione do rządów Wacława

Po śmierci Bolesława Śmiałego rządy w państwie objął jego młodszy brat, Władysław Herman, który wyrzekł się królewskiej korony. Władysław Herman miał dwóch synów: starszego Zbigniewa i młodszego Bolesława. Władysław Herman po ustaniu zamieszek w 1097 r. wydzielił swym synom odrębne dzielnice. Zbigniew otrzymał Wielkopolskę i Kujawy, a Bolesław Kraków, Sandomierz i Śląsk (który wcześniej wydzielony był Zbyszkowi). Ich ojciec zatrzymał Mazowsze oraz zwierzchnictwo nad głównymi grodami. W 1099 r. udało

Wiek XIII przyniósł podzielonej Polsce poważne zagrożenia zewnętrzne. Były one związane z ekspansją Marchii Brandenburskiej ( jej twórcą był margrabia niemiecki Albrecht Niedźwiedź) w kierunku Pomorza i Wielkopolski oraz polityką Zakonu Krzyżackiego. Ziemie polskie doznały również niszczących najazdów Mongołów, którzy aż trzykrotnie zaatakowali Polskę w XIII wieku. Ważne znaczenie ze względów strategicznych miała Ziemia Lubuska, gdyż z niej wiodły drogi w głąb kraju na Śląsk i Pomorze. Ziemia Lubuska ostatecznie

Bolesława II Śmiały – syn Kazimierza Odnowiciela wstępował w ślady swego pradziada, którego imię nosił – Bolesława Chrobrego. Jako najstarszy syn Kazimierza Odnowiciela, objął władze po ojcu i panował w latach 1058 – 1079. Młodszemu, Władysławowi Hermanowi, przypadło w udziale jedynie Mazowsze. Bolesław dwukrotnie wyprawił się na Kijów, pomagając w odzyskaniu tronu księciu Izasławowi, mężowi swej ciotki Gertrudy. Książę ten jednak pozostawał w konflikcie ze swymi braćmi i w 1079

Początki Rzymu sięgają 753 r. p. n. e. Część Rzymian twierdziła, że Rzym został założony przez uciekinierów z Troi, inni znów, że założycielami miasta byli bliźniacy Romulus i Remus, których wychowywała (uratowała) wilczyca. Była ona i jest do dziś pierwotnym symbolem Rzymu. Początkowo Rzym był miasteczkiem, które w ciągu dwóch stuleci podporządkowało sobie całą Italię. Rzym leży nad rzeką Tyber. Poprzez podboje Rzymian zostało stworzone państwo o zasięgu światowym –

Po śmierci Mieszka II rozpoczęły się zaciekłe walki o władzę. Doszło do zamieszek społecznych, których przyczyną było coraz większe uzależnienie wolnej ludności rolniczej przez możnych. Gdy więc państwo osłabło, ludność zależna zaczęła się burzyć. Wystąpienia ludu skierowane były przeciwko możnowładcom, ale i biskupom, i kapłanom. Do najkrwawszych wystąpień doszło głównie w Wielkopolsce, a możnowładcy i rycerstwo uciekali na Mazowsze. Chaos panujący w Polsce wykorzystał książę czeski Brzetysław, który w 1039

Po śmierci Bolesława Chrobrego w 1025 r. nowym władcą państwa polskiego został Mieszko II, syn Bolesława, który w tym samym roku koronował się na króla. Mieszko II starał się prowadzić dalej politykę mocarstwowości. W polityce zewnętrznej nie zaniedbał wspierania opozycji antycesarskiej w Niemczech. W tym celu dwukrotnie wyprawiał się (1028, 1030 r.) do Saksonii, z której uwiózł znaczne łupy. Szybko jednak pierwsze sukcesy obróciły się w niepowodzenia. Rozgorzał zatarg między

MIESZKO I Słowianie byli grupą, która ukształtowała się stosunkowo późno spośród ludów indoeuropejskich. Wśród Słowian Zachodnich żyło wiele plemion, z których jedno okazało się dominujące i to od jego nazwy wzięła się, późniejsza nazwa Polska. Pierwszym władcą był Mieszko. Najważniejsze wydarzenia za panowania Mieszka I to: 965 r. – ślub Mieszka z Dobrawą, córką czeskiego władcy 966 r. – Chrzest Polski 972 r. – Bitwa pod Cedynią; wystawienie dokumentu Dagome

Bolesław Chrobry był synem Mieszka I i Dobrawy. Pierwszy koronowany władca Polski. Imię Bolesław jest nietypowe dla Piastów; Chrobry otrzymał to imię po swoim dziadku, Bolesławie I, księciu czeskim, a już za życia nadano mu przydomki: Chrobry ( z łac. znaczy odważny, dzielny) i Wielki. Objął sam całą władzę w państwie polskim. W ciągu pierwszych dziesięciu lat swoich rządów Bolesław kontynuował politykę Mieszka: walczył z Wioletami, umacniał chrześcijaństwo, dążąc do