Kamizelka kuloodporna – specjalny ubiór wykonany w formie przypominającej kamizelkę, mający chronić przed pociskami wystrzelonymi z ręcznej broni palnej krótko- i długolufowej. Ubiory takie są używane przez służby policyjne i wojskowe, służby ochrony osobistej oraz osoby prywatne w sytuacji, gdy może być zagrożone ich zdrowie i życie.
Wynalazcą kamizelki kuloodpornej był Jan Szczepanik oraz Kazimierz Żegleń. W kamizelce energia pocisku była pochłaniana w kolejnych warstwach tkaniny, z której uszyta była sama kamizelka. Jan Szczepanik użył jedwabiu, który ma ograniczoną wytrzymałość – nie istniały wtedy włókna o większej wytrzymałości. Konstrukcja kamizelki miała układ warstwowy, składała się z kilkunastu warstw gęsto tkanego jedwabiu impregnowanego specjalną substancją, której skład o. Żegleń utrzymywał w tajemnicy. Swój wynalazek opatentował w 1897 roku.
Wynalazca Jan Szczepanik stał się znany na całym świecie w 1902, gdy kareta wyłożona tkaniną kuloodporną jego pomysłu uchroniła przed bombą i prawdopodobną śmiercią króla Hiszpanii Alfonsa XIII. Pomysł Szczepanika został jednak zapomniany na kilkadziesiąt lat ponieważ pojawiły się nowe rodzaje pocisków, przed którymi kamizelka ta nie mogła chronić.