Sławomir Mrożek urodził się w roku 1930 w Brzęcinie koło Brzeska. Jest on polskim prozaikiem i dramatopisarze zaliczanym do nurtu teatru absurdu. Jest również twórcom wielu opowiadań o satyrycznym charakterze, a także dramatycznych utworów poruszających tematykę zarówno filozoficzną, polityczną jak i obyczajową i psychologiczną.
Swój debiut artystyczny miał w roku 1950 wydając reportaż „Młode miasto” w „Przekroju”. Prowadził również współpracę z „Dziennikiem Polski” oraz „Życiem literackim”. Trzy lata po swoim debiucie wydał tom opowiadań „Półpancerze praktyczne”. Jednak swą ogólnopolską sławę zawdzięcza wydanemu w 1957 roku tomowi opowiadań „Słoń”
Do Warszawy Mrożek przeprowadził się w roku 1959, wydając równocześnie „Męczeństwo Piotra Ohey’a”. Wydana w roku 1964 sztuka pod tytułem „Tango” potwierdziła jego umiejętności dramatopisarskie, przynosząc mu wielką sławę.
Sławomir Mrożek kilkakrotnie zmieniał swoje miejsce zamieszkania, przemieszczając się nie tylko między Polskimi miejscowościami ale głównie poza granicami naszego kraju. W roku 1963 zamieszkał we Włoszech, pięć lat później przeniósł się do Paryża, by w roku 1989 przeprowadzić się do Meksyku. Do Polski powrócił dopiero w roku 1996.
W latach nieobecności, a dokładniej w latach siedemdziesiątych, był najpopularniejszym autorem wystawianych ówcześnie sztuk. W jego dorobku znajdują się takie działa jak: Policja, Męczeństwo Piotra Oheya, Indyk, Na pełnym morzu, Tango, Emigranci, Vatzlav, Półpancerze praktyczne, Słoń, Śpiąca Królewna, Ostatni husarz.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum