KORNEL MAKUSZYŃSKI urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju, zmarł natomiast 31 lipca 1953 roku w Zakopanem. Był cenionym i powszechnie znanym polskim prozaikiem, poetą, felietonistą, krytykiem teatralnym oraz publicystą. Był również członkiem Polskiej Akademii Literatury.
Jego rodzicami byli Julia z Ogonowskich oraz Edward Makuszyński będący pułkownikiem wojsk austriackich. Swą naukę rozpoczął w IV gimnazjum imienia Jana Długosza we Lwowie. Już w młodych latach przejawiał talent, pisząc wiersze w wieku lat 14. Jako pierwszy recenzował je Leopold Staff a pierwszy debiut w lwowskim dzienniku Słowo Polskie miał w wieku 16 lat. Doprowadziło to między innymi do tego, iż w 1904 roku został członkiem redakcji w tym dzienniku a jego zadaniem było recenzowanie przedstawień teatralnych.
Zdobył również wykształcenie wyższe kończąc Wydział Filologiczny Uniwersytetu Lwowskiego. W roku 1915 zarówno on jak i wielu Polaków zostało ewakuowanych w głąb Cesarstwa Rosyjskiego. Do Polski wrócił w 1918 roku, jednak nie do Lwowa a do Warszawy, gdzie mieszkał do 1944 roku. Za swoją twórczość otrzymał członkostwo Polskiej Akademii Literatury, państwową nagrodę literacką (1926), nagrodę PAL “Złoty Wawrzyn” i honorowe obywatelstwo Zakopanego (mieszkał tam od 1945).
Do najpopularniejszych dzieł jego autorstwa należą: O dwóch takich, co ukradli księżyc (1928), Przyjaciel wesołego diabła (1930), Panna z mokrą głową (1932), Awantura o Basię (1937), Szatan z siódmej klasy (1937), Szaleństwa panny Ewy (napisana w 1940)
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum