MARIA KONOPNICKA urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, zmarła natomiast 8 października 1910 roku we Lwowie. Lata swej młodości spędziła w Kaliszu by później przeprowadzić się do Warszawy na pensję sióstr sakramentek. Gdy wyszła za mąż to w roku 1863 wraz z mężem wyjechała do Drezna. Po powrocie zamieszkała w majątku Gusin, gdzie oddała się wychowaniu sześciorga dzieci oraz samokształceniu.
Od roku 1890 na stałe przebywała za granicą, współorganizując protesty odnośnie dzieci we Wrześni oraz ustawy wywłaszczeniowej. W uznaniu za swą twórczość otrzymała dworek w Żarnowcu. W roku 1905 udało jej się przedostać do Warszawy.
Twórczość Konopnickiej to przede wszystkim poezja, nowele i obrazki. Jej debiutem był utwór poetycki o tytule „W zimowy poranek” wydany w 1876 roku. W jej dziełach można zaobserwować silny nurt ludowy: „Na fujarce”, „Piosenki i pieśni”. W latach późniejszych doszukać się można odwołań do symbolizmu i parnasizmu: „Z mojej Biblii”, „Linie i dźwięki”. Swe utwory z dziedziny nowel autorka zaczęła tworzyć w późnych latach swego życia. Rozpoznawalne utwory to: „Cztery nowele” (1888), „Ludzie i rzeczy”.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum