Hemofilia- to genetyczne zaburzenie krzepnięcia krwi, które związane jest z brakiem bądź niedoborem czynnika krzepnięcia, dlatego przy wszelkich zabiegach istnieje ryzyko krwotoku. Chorzy na hemofilię są zmuszeni informować lekarzy, na przykład stomatologów o swoim schorzeniu. Choroba ta, charakteryzuje się trwającą przez całe życie skłonnością do nadmiernych krwawień samoistnych lub wywołanych niewielkimi urazami.
Krwawienie następuje zwykle do stawu, co wywołuje ból, obrzęk i skurcze okolicznych mięśni. Z kolei powtarzające się epizody prowadzą do trwałych uszkodzeń stawów i kalectwa. Leczenie hemofilii polega na dożylnym podawaniu brakującego VIII lub IX czynnika krwi. Wyróżniamy dwa rodzaje hemofilii: Typu A i B, które są sprzężone z płcią. Geny, których mutacje wywołują choroby znajdują się na chromosomie X. Choroba ta jest dziedziczona w sposób recesywny, co oznacza, iż chorują jedynie osoby z pełną ekspresją recesywnego genu.
Najstarsze wzmianki o hemofilii znajdują się w księgach Starego Testamentu i na papirusach pochodzących ze starożytnego Egiptu. Pisemne opisy chorych z objawami skazy krwotocznej, prawdopodobnie hemofilii, zawarte są w Talmudzie, w którym przedstawiono przypadki śmiertelnego wykrwawienia obrzezanych chłopców. Te relacje pochodzą mniej więcej z roku 140 n.e.