Anoreksja (inaczej jadłowstręt) to choroba o silnym podłożu psychicznym. Najczęściej cierpią na nią ludzie młodzi w wieku od 12 do 30 lat. W początkowej fazie chory, chory mimo braku nadwagi, świadomie znacznie ogranicza spożycie pokarmów. Spadkowi masy ciała towarzyszy lęk przed ponownym utyciem. W celu zapobieżenia takiej ewentualności, chory stosuje np. środki przeczyszczające i moczopędne. Doprowadza to do całkowitej utraty apetytu.
W wyniku głodowania następują między innymi zmiany skórne, zaburzenia pracy układu krążenia, zanik miesiączkowania, osteoporoza, zaburzenia pracy nerek i układu pokarmowego oraz stany rozdrażnienia lub apatii, bezsenność, depresja.
Anorektyk zaprzecza istnieniu choroby i nie podejmuje leczenia. Nieleczona choroba może doprowadzić nawet do śmierci. Najczęstszymi przyczynami zgonu są somatyczne zaburzenia ukłądu sercowo-naczyniowego, infekcje oraz samobójstwa.
W większości przypadków przyczyną występowania anoreksji jest nieświadomy lęk przed przyznaniem się do własnej płci i seksualności, unikając jednocześnie kontaktów z innymi osobami, w szczególności z osobnikami płci przeciwnej. Odchudzanie się to podświadome dążenia do zachowania sylwetki dziecka, jaką chora osoba miała przed pokwitaniem.