Wisława Szymborska ”Buffo” analiza wiersza

Jednym z bardziej znanych wierszy poetki jest utwór zatytułowany „Buffo”. Zwrot zawarty w tytule oznacza „komiczny lub błazeńskie”, tym właśnie określeniem poetka oznacza spektakl łączący w sobie elementy tańca, śpiewu, skeczy jakim jest ludzkie życie. Ludzkie istoty zostają porównane do przebranych za komediantów błaznów którzy odrywają swoiste scenki przekonane o własnej wyjątkowości. Niestety okazuje się, że tak naprawdę gra ta jest jedynie powtarzaniem znanych już od wieków gestów, min  czy słów.Należy zaznaczyć że, utwór nawołuje do literackiego motywu „teatrum mundi”.

 

W poniższy wypracowaniu stanowi gotową interpretację, całość poparta cytatami zawiera 301 słów.

Wisława Szymborska ”Buffo” analiza wiersza

Wisława Szymborska była jedną z najznakomitszych poetek polskich, jej twórczość została odznaczona literacką nagrodą nobla w roku 1996. Analiza jej dzieł pozwala poznać ją jako znawczynię świata i natury ludzkiej, doskonałego obserwatora zdolnego do głębokich refleksji. Należy zaznaczyć, że Szymborska za motto swych dzieł przyjęła słowa Michaela Montaignea „Patrzcie, ile ten kij ma końców”. Sama autorka wielokrotnie skromnie naznaczała, że nie ma jednolitego określonego programu poetyckiego dlatego też prawdopodobnie nigdy nie należała do jakiekolwiek grupy poetyckiej.

Jednym z bardziej znanych wierszy poetki jest utwór zatytułowany „Buffo”. Zwrot zawarty w tytule oznacza „komiczny lub błazeńskie”, tym właśnie określeniem poetka oznacza spektakl łączący w sobie elementy tańca, śpiewu, skeczy jakim jest ludzkie życie. Jak stwierdza autorka człowiek jawi się jako błazen z dzwonkiem na czapce, jak mówi cytat: ” ich dzwonienie barbarzyńsko zasłuchany”. Ludzkie istoty przebrane za komediantów odrywają swoiste scenki przekonane o własnej wyjątkowości. Niestety okazuje się, że tak naprawdę gra ta jest jedynie powtarzaniem znanych już od wieków gestów, min  czy słów. Nawet miłość czy przykre słowa, którymi się ranimy to znane slogany. „Będziemy się spotykali, rozstawali, śmiech na Sali, siedem rzek, siedem gór między sobą obmyślamy”. Śmiertelność,  ludzka przemijalność sprawia, że każdy z nas w końcu kończy swą grę, wtedy zostaje mu już tylko się pokłonić i zejść z życiowej sceny.

Wiersz odwołuje się  również do znanego motywu literackiego „teatrum mundi” czyli świat jako teatr o nieznanych danych reżysera. Człowiek i otaczające go istoty tym samym to jedynie wyznaczona rola do odegrania w określonej scenerii. Autorka jako istota myśląca, bacznie obserwująca otaczającą ja rzeczywistość zauważa powtarzalne w ludzkich zachowaniach gesty, maniery a nawet reakcje emocjonalne przyrównując ludzki byt do swoistej teatralnej gry.

Analizując utwór należy także wskazać zastosowane w nim środki artystyczne: anafory, porównania, apostrofy i personifikację.

Hubert Olbromski – charakterystyka, „Wierna rzeka”, wypracowanie
Jednym z bohaterów występujących w powieści „Wierna rzeka” S. Żeromskiego był Hubert Olbromski. Był on komisarzem Rządu Narodowego, który przybył...
Charakterystyka Justyny Bogutówny, Zofia Nałkowska „Granica”
Zofia Nagłowska „Granica” – charakterystyka Justyny Bogutówny Justyna Bogutówna to jedna z ważniejszych postaci powieści „Granica” Zofii...
„Romantyczność” Adam Mickiewicz interpretacja wiersza
Adam Mickiewicz „Romantyczność” Na wstępie należy zaznaczyć, że utwór „Romantyczność” Adama Mickiewicza stanowi manifest programu literatury...
Mit rodu Labdakidów- omówienie, wypracowanie
Mit rodu Labdakidów- omówienie Mit rodu Labdakidów należy zaliczyć do  mitów genealogicznych czyli takich, które ujmują w swej tematyce historię...
D. B. Caulfield – charakterystyka postaci J. D. Salingera, „Buszujący w zbożu”
Jednym z bohaterów występujących w powieści J. D. Salingera pod tytułem „Buszujący w zbożu” był D. B. Caulfield. Był on najstarszym bratem Holdena....

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *