„Siłaczka” opracowanie opowiadania Stefana Żeromskiego
Siłaczka to jedno z opowiadań autorstwa Stefana Żeromskiego . W swej tematyce ukazuje ono założenia „pracy u podstaw” i „pracy organicznej”. To dzięki nim bowiem miała nastąpić poprawa życia najuboższych a co za tym idzie uzdrowienie całego społeczeństwa. Akcja noweli toczy się w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku. W niewielkim miasteczku Obrzydłówku, mieszka i pracuje Paweł Obarecki a nieopodal tytułowa bohaterka Stanisława Bozowska.
Jak czytamy, początkowo obydwaj bohaterowie owładnięci są ideami „pracy u podstaw” i „pracy organicznej”. Chcą naprawiać świat, polepszać życie najuboższych nawet za cenę własnego szczęścia. Niestety w pewnym momencie ich drogi się rozchodzą. Paweł Obarecki jako młody idealista po ukończeniu studiów i rozpoczęciu pracy w Obrzydłówku zaczął wcielać w życie swe założenia. Zbuntował się przeciwko miejscowym oszustom: aptekarzowi i felczerom, wiedział przecież, że leczą niezgodnie z medycyną i jedynie bogacą się na niedoli innych. Wielokrotnie wyposażony jedynie w swoją apteczkę jechał do pobliskich miejscowości leczyć pacjentów za darmo. Niestety jego postępowanie napotkało przeszkody, niecni ludzie robili wszystko by odwieść go od swej pracy. Szykanowano go wybijając okna i buntując pacjentów. Paweł Obarecki w tym momencie okazał słabość, stwierdził, że realizacja tak bliskich do tej pory mu idei nie ma sensu, świadomość ludzka nie uległa zmianie a on sam cierpi niedolę. Pogodził się więc zarówno z aptekarzem jak i felczerem, zaczął prowadzić płatną praktykę bogacąc się. Z indywidualisty i idealisty przemienił się w konformistę, który dla własnej wygody przystaje do praw i działań uznawanych przez większość. Wydawało się, że śmierć Stanisławy wstrząsnęła nim na tyle, że znów powróci do swych celi, niestety jego ponowna przemiana nie trwała długo, po krótkim czasie znów wrócił do dostatniego życia.
Odmienną postawę przyjęła i zaprezentowała tytułowa bohaterka Stanisława Bozowska. Ona również po studiach jako nauczycielka rozpoczęła praktykę w niewielkiej mieścinie. Choć marzyła o studiowaniu za granicą medycyny nie odeszła od swych ideałów. Określana przez przyjaciół jako darwinistka zawzięcie hołdowała pracy u podstaw. Całe swe życie i siły oddała nauce biednych wiejskich dzieci, próbując w między czasie napisać książkę Fizyka dla ludu. Żyła w ciężkich warunkach, znosząc nędze, głód i chłód. Pomimo tego z radością dzieliła los podopiecznych, służąc im całą swą wiedzą. Gdy ponownie przyszło jej się spotkać z Pawłem Obareckim, była ciężko chora na tyfus. Mimo pomocy lekarskiej zmarła.
Wydawać by się mogło, że bohaterem jest tu pan doktor, przecież to on wypracował sobie lepszy, godny los. Jednak w zamyśle Żeromskiego było ukazanie Stanisławy Bozowskiej jako głównego bohatera. To ona bowiem potrafiła poświecić się dla innych, do końca pozostała wierna swym ideałom wierząc w wyznaczone sobie cele. To dzięki takim ludziom jak ona świat mógł powoli ulegać zmianie. Paweł Obarecki był słaby poddał się bowiem opinii ludzi , Bozowska to jak w tytule siłaczka, która wykuwała każdym dniem pracy los własny i najbiedniejszych. W ten właśnie sposób Żeromski ukazał problematykę społeczną jaką jest- postawa jednostki wobec ideałów i rzeczywistości.
