Cezary (do 14 lat, rodowód)
Przychodzi na świat ok. 1900 roku w Baku. Miał możliwość poznania wielu narodowości w tym mieście. Wychowywany był przez rodziców: Seweryna i Jadwigę Baryków. Bardzo ważny dla tej rodziny był fragment książki mówiący o dziadku, który stracił majątek przez Rosjan. Matka traktowała jedynaka pobłażliwie, podczas gdy ojciec zmuszał go do nauki. Miał zapewnioną nawet naukę w domu prowadzoną przez guwernantów. Nie umiał zadbać o siebie. Jest to arkadyjski okres w jego życiu. Mimo, iż wychowywany był w polskim domu, lepiej mówił po rosyjsku, niż ojczystym języku.
Cezary (18 – 21 lat)
Cezary po przyjeździe do Polski, zaczął studia medyczne w Warszawie. Opiekę nad nim sprawował Szymon Gajowiec, który kiedyś podkochiwał się w jego matce. Gdy wybuchła wojna polsko-bolszewicka Cezary zafascynowany powszechnym entuzjazmem Polaków do walki, postanowił wstąpić do wojska. Okazał się świetnym żołnierzem i szybko zyskał szacunek. Nawiązał tam przyjaźń z Hipolitem Wielosławskim.
Pewnego dnia Baryka nie bacząc na niebezpieczeństwo, uratował życie Hipolitowi, wyrywając go z rąk Bolszewików. W dowód wdzięczności, po zakończonej wojnie zaprosił go do swojego rodzinnego domu w Nawłoci. Cezary został tam przyjęty z wielkim szacunkiem i honorami.
W Nawłoci młody Baryka uwikłał się w liczne flirty. Jako pierwsza serce Baryki poruszyła młoda Karolina. W miłosny związek uwikłał się również z Wandą i miłością swojego życia – Laurą. Cezary nie był jeszcze na tyle dojrzały i emocjonalnie gotowy na związek w tym okresie życia. Czerpał jedynie przyjemność z tych flirtów i romansów nie angażując się zbytnio. Nawet nie przyszło mu do głowy, że swoim zachowaniem może sprowokować Wandę i rozkochać ją w sobie. Gdy dała mu do zrozumienia o swoich uczuciach, Cezary wykpił jej wyznanie. Jego największym pragnieniem jest bycie z Laurą. Jednak jest to uczucie zakazane, gdyż młoda wdowa jest zaręczona z bogatym Barwickim. Jest wybuchowy i wdaje się w bojkę ze swoim konkurentem. Śmierć Karoliny spowodowana zatruciem przez zazdrosną Wandę, nie wywiera na nim żadnych emocji i żalu. Nie stara się nawet doprowadzić do ukarania Wandy, a on jedyny mógłby wyjawić motyw zbrodni.
Z czasem ciepłe relacje pomiędzy domownikami w Chłodku zaczynają się rozluźniać. Jednak dzięki pobytowi u Wielosławskich mógł poznać życie chłopstwa, spokojne, z dala od rewolucji.
Cezary (14 – 18 lat)
Na życie Cezarego ogromny wpływ ma wybuch wojny, zamieszki w Baku. Kiedy jego ojciec wyjechał na wojnę poczuł się całkowicie wolny. Seweryn Baryka miał nad nim większą kontrolę niż matka. Cezary pobił dyrektora i za to został wyrzucony ze szkoły. Zupełnie nie przejmuje się matką i jej słowami. Stał się człowiekiem zbuntowanym. Chciał pokazać jaki jest samodzielny. Chciał stać się wolny. Nie respektował matki. Bardzo wiele rzeczy robił naśladując kolegów. Uczestniczył w rewolucji z powodu buntu. Uważa, że zasady rewolucji są słuszne. Zafascynowany jest równością społeczną.
Uczestnicząc w walce poczuł się silny.
Cezary Baryka jest idealistą i ulega hasłom idealistycznych bolszewików. Chciał należeć do grupy buntujących. Nie pozostaje jedynie w sferze teorii, ponieważ chce je wcielać w życie. Był idealnym dzieckiem propagandy. Wydał miejsce ukrytego skarbu rodziców. Uczestniczy we wiecach i mitingach. Jego zachowanie jest wynikiem nieznania życia. Stał się marionetką w rękach rewolucjonizmu. Niewielką miał wiedzę na temat Polski i patriotyzmu.
Jego przemiana zaczęła się w momencie, gdy zobaczył martwą Ormiankę. Kolejnym krokiem było aresztowanie jego matki i wzięcie jej na przymusowe roboty, gdzie zmarła. Dla dobra dziecka, Barykowa sprzedała rodzinne skarby.
Rewolucja budzi w ludziach najgorsze instynkty. Totalnie rozpadła się kultura. Okradziono matkę Czarka nawet po śmierci, zbezczeszczono jej zwłoki. Po jej śmierci poczuł się strasznie samotny. Aby przetrwać ten czas zaczął pracę np. przy grzebaniu zabitych.
Przypadkiem spotkał ojca, który wrócił z wojny. Opowiedział synowi o wojnie i szklanych domach. Cezary był sceptycznie do tego nastawiony. Jednak oboje zdecydowali się wyjechać do Polski. Chciał jechać z ojcem, gdyż nie chciał już dłużej być samotnym. Najpierw pojechali po walizkę, w której znajdowały się leki i książka. Niestety ten jedyny dobytek również został im skradziony. Seweryn Baryka nie dojechał do celu podróży, gdyż zmarł podczas drogi. Cezary dotarł do Polski sam. Był bardzo rozczarowany tym co zobaczył.
