Analiza utworu „Nagrobek” Wisławy Szymborskiej
„Nagrobek” to jeden z utworów autorstwa Wisławy Szymborskiej. Jest on wyjątkowo cenny przy próbie jakiej kol wiek analizy osoby poetki lub też tworzonych przez nią dzieł. Stanowi on swoistą charakterystykę, której dokonała sama Szymborska. Tytuł „Nagrobek” ma żartobliwą wymowę, poetka bowiem sporządziła za życia, napis który widnieje w miejscu jej pochówku. Wskazuje na to następujący cytat; „ …nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę…”, autorka prosi tu wyraźnie o chwilę wspomnień poświęconych jej osobie. Dalej wczytując się w tekst widzimy w jaki sposób ocenia ona własna twórczość. Należy zauważyć, że jest przede wszystkim bardzo skromna, nazywa się twórczynią zaledwie „paru wierszy”, a każdy z nich to jak twierdzi jedynie „rymowanka”. Takie wyrażenie wskazuje również na stwierdzenie prostoty swych dzieł. Wiemy natomiast, iż pomimo tej osobistej oceny jest to bardzo doceniona poetka, która została uhonorowana literacką Nagrodą Nobla. Mówi również, że jest staroświecka, stwierdzenie to określa zamiłowania i upodobania w których zbliżała się ku tradycjonalizmowi pomijając celowo nowoczesne trendy. Autorka zaznacza również, że nie należała do jakiejkolwiek grupy poetyckiej czy też literackiej. Tworząc ten wiersz zawarła w nim również najważniejsze elementy, które są jej bliskie i określają krąg jej zainteresowań. W wierszu tym reprezentują je dwa symbole: roślinny – łopian i zwierzęcy – sowa. Pragnąc wyjaśnić ich znaczenie należy jasno stwierdzić, że jest to mądrość oraz natura. Na koniec ukazuje się nam również krytyka czasów w których żyje poetka, czasów opanowanych przez wszelkiego rodzaju nowinki elektroniczne. Wyrażona jest ona poprzez parafrazę epigramatu poległych Spartanów : „Przechodniu wyjmij z teczki mózg elektronowy i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę”. To wyraźne nawołanie do zapomnienia choć na moment o współczesnej technice i tradycyjne zastanowienie się nad jej osobą w ciszy i spokoju.
Zakańczając należy wskazać, budowę wiersza, jest on skonstruowany na wzór napisu nagrobnego. Utwór ma charakter regularny. Artystka użyła w nim następujących środków literackich : porównania: „staroświecka jak przecinek”, stylizacja: „Tu leży”, parodie: „Przechodniu wyjmij z teczki mózg elektronowy”.
