Jednym z bohaterów występujących w powieści „Ogniem i mieczem” H. Sienkiewicza był Jurko Bohun, a poniższa praca stanowi charakterystykę tej postaci. Bohater był pułkownikiem kozackim o wielkiej sławie i posłuchu. Wśród Kozaków krążyły o nim legendy, śpiewano o nim pieśni.
Jurko był młodym i przystojnym mężczyzną o typowej ukraińskiej urodzie. Był smukły jak topola z obliczem smagłym. Miał bujny, czarny wąs, wysokie czoło, na które spadała czarna czupryna. Nos miał orli, nozdrza rozdęte i białe zęby. Ubrany był w żupan z cienkiej lamy srebrnej i czerwony kontusz. Na biodrach miał pas krepowy, przy którym zwisała bogata szabla na jedwabnych rapciach oraz zatknięty turecki gindżał, którego głownia nasadzana była kamieniami. Wyglądał niemal jak panicz z wysokiego rodu, a nie jak kozak z niskiego stanu.
Jurko był raczej człowiekiem skrytym i powściągliwym, rzadko mówił o sobie. Był typem samotnika, który w pojedynkę przemierzał świat w poszukiwaniu przygód. Nie był raczej dobrym kompanem do zabawy ani do walki.
Bohun był człowiekiem odważnym, walecznym zdolnym nawet do nadludzkich czynów. Często podejmował ryzyko i szaleńcze decyzje. Był szaleńczo zakochany w Helenie, która jako jedyna byłaby w stanie okiełznać jego wybuchowy charakter, bowiem tylko wobec niej bohater stawał się potulny. Kochał ją nad życie, ale nie był w stanie zmusić jej do wzajemności. Dla ukochanej był w stanie zrobić wszystko, nawet poświęcić swoje dobre imię i sławę. Zdobył się nawet na porwanie dziewczyny, ale nie był w stanie zrobić jej krzywdy. Nawet wtedy, gdy dziewczyna otwarcie czuje do niego niechęć on uratował ją od hańby i śmierci. Gdy ją porwał miał świadomość, że dziewczyna bardzo cierpi, boi się go i tęskni za ukochanym. On jednak nie potrafił się zdobyć na to, by oddać Skrzetuskiemu dziewczynę. Za wszelką cenę chciał ją mieć przy sobie. Bohun był bardzo porywczym mężczyzną, co budziło lęk i strach w Helenie. Kiedyś zabił na jej oczach człowieka i od tej pory dziewczyna bardzo się go bała i czuła przerażenie na jego widok. Nie potrafiłaby pokochać tak okrutnego i bezwzględnego człowieka.
On sam jednak był trochę artystą o wrażliwej duszy, pięknie śpiewał i grał. Był szaleńczo zakochany w Helenie, która nie odwzajemniała jego uczuć. To było powodem jego częstych wybuchów i niekontrolowanych zachowań. Nie potrafił pogodzić się z wolą dziewczyny, nie panował nad sobą i pragnął zemsty na Skrzetuskim.
W swoich działaniach Bohun często był niepohamowany, nieokiełznany i porywczy. Często najpierw coś zrobił, a potem się zastanawiał. Nie bał się ryzyka ani śmierci. W boju zwykle zdawał się na samego siebie, nikogo nie pytał o zdanie, samodzielnie podejmował decyzje, nie liczył się z nikim.
Bohun był wielkim wojownikiem, ale raczej samolubnym, gonił za przygodami i zdobyczami. Był okrutny i bezwzględny dla wrogów, nie tolerował zdrady. W ataku gniewu zamordował Kniahinię Kurcewiczową i jej synów, gdy dowiedział się, że Helena zniknęła. Wzbudzał ogólny strach nawet wśród wrogów. Nie potrafił przebaczać. Był okrutny i bezlitosny.
Jurko Bohun był człowiekiem, który podążał za przygodami i sukcesami. Jednak z nikim nie chciał się nimi dzielić. Był typem samotnika. Szaleńczo kochał się jednak w Helenie i nie potrafił przeboleć jej odmowy. Nawet gdy ją porwał nie potrafił jej przekonać do siebie, ani tym bardziej zmusić do miłości. Był przez to człowiekiem bardzo nieszczęśliwym, bo do końca życia kochał dziewczynę, ale nie mógł jej mieć. Żadne wyczyny i sukcesy wojenne nie były w stanie zagłuszyć jego uczucia. Był człowiekiem rozżalonym i zagniewanym na cały świat. Jego miłość do Heleny była ślepa i sprawiła, że człowiek ten popadał w różne szaleństwa. Szczerze nienawidził Skrzetuskiego, który był dla niego największym rywalem. Bohaterem targały różnorakie emocje i uczucia. Zawsze był wierny tylko sobie i swoim zasadom, walczył o wolność, nie wdawał się w układy. Jako porywczy człowiek, waleczny wojownik i bezwzględny dla wrogów, potrafił kochać, współczuć i być troskliwym wobec ukochanej. Tylko jej nie był w stanie zrobić żadnej krzywdy. Ogromny zawód miłosny sprawił, że bohater do końca życia pozostał człowiekiem nieszczęśliwym i niezrównoważonym emocjonalnie.
