Edmund Pevensie to jeden z głównych bohaterów serii “Opowieści z Narnii” autorstwa C.S. Lewisa. Jest jednym z czwórki rodzeństwa Pevensie, które odgrywają centralną rolę w serii. Postać Edmunda ewoluuje w trakcie książek, odstawiając bogatą charakterystykę i rozwój tej postaci.
Na początku serii, w “Lwie, Czarownicy i stara szafa”, Edmund jest przedstawiony jako uparty i nieco zazdrosny młody chłopiec. Jego postać w tej części serii jest skomplikowana i pełna konfliktów wewnętrznych. Jego decyzje, zwłaszcza zdrada rodzeństwa dla Białej Czarownicy, są motywowane osobistymi frustracjami i poczuciem niedocenienia.
Jednakże, wraz z rozwojem serii, Edmund przechodzi znaczącą transformację. Po swoich błędach i przeżyciach w Narnii, staje się bardziej dojrzały, odważny i lojalny. Jego postawa zmienia się z egoistycznej na altruistyczną, a on sam zyskuje głębię i mądrość. Staje się ważnym i szanowanym członkiem królewskiej rodziny w Narnii, odznaczając się męstwem i sprawiedliwością.
W późniejszych książkach, takich jak “Książę Kaspian” i “Podróż Wędrowca do Świtu”, Edmund kontynuuje swoją ewolucję, stając się coraz bardziej odpowiedzialnym i dojrzałym. Jego relacje z rodzeństwem, szczególnie z Lucy, są przedstawione jako głębokie i pełne wzajemnego szacunku.
Edmund Pevensie to postać wielowymiarowa, której podróż od błędnego, młodego chłopca do mądrego i szlachetnego króla stanowi kluczowy element serii “Opowieści z Narnii”. Jego przemiana jest ważnym przykładem tematów odkupienia i rozwoju charakteru, które są obecne w całej serii Lewisa.
Inna wersja:
Jednym z bohaterów „Opowieści z Narni” Clivea Staplesa Lewisa był Edmund Pevensie. Był on średnim dzieckiem z czworga rodzeństwa.
Edmund nie był dobrym chłopcem. Wobec najmłodszej Łucji bywał złośliwy i okrutny, często dokuczał siostrze, wyśmiewał się z niej i nie dawał jej wiary o niezwykłej i tajemniczej krainie, do której dziewczynka trafiła przez szafę. Często kłócił się z najstarszym bratem, nie słuchał go, kłamał, drwił i oszukiwał rodzeństwo.
Skuszony obietnicami Białej Czarownicy zdradził rodzeństwo i przyłączył się do niej. Był obłudny i nielojalny wobec rodzeństwa. Był również naiwny, bo dał się omotać złej czarownicy, która w rzeczywistości wykorzystała go do swoich niecnych celów. Bez zawahania dał się jej omotać, nie zważając na konsekwencje. Zdradzał sekrety i plany rodzeństwa. Nie zależało mu na misji podjętej przez rodzeństwo. Gdy nieco lepiej poznał czarownicę, zrozumiał, że dokonał niewłaściwego wyboru podążając drogą zła. Oszukany i upokorzony przez czarownicę poczuł się opuszczony i osamotniony w swoim nieszczęściu. Nie chciał bowiem krzywdy, jaką wyrządził rodzeństwu i istotom mieszkającym w Narnii. Nie zdawał sobie sprawy z konsekwencji własnych czynów i podjętych decyzji. Dopiero upokorzony przez czarownicę zrozumiał swój błąd i pragnął go naprawić. Nie miał jednak w sobie dość siły i odwagi, by uciec od czarownicy, nie wiedział jak się uwolnić spod jej władzy. Czuł się bezwolny i bezradny. Pogrążył się w smutku i nieszczęściu. Zatęsknił za rodzeństwem i pragnął wrócić do brata i sióstr. Pragnął się zmienić, ale nie bardzo wiedział jak ma to zrobić. Żałował swoich czynów i złych decyzji.
Wyrozumiałość rodzeństwa i pomoc Aslana wybawiła Edmunda z kłopotów, na polu bitwy Aslan pasował go na rycerza. Edmund stał się dobrym człowiekiem, mądrym i sprawiedliwym królem, który zasłynął w królestwie Narnii ze swoich mądrych wyroków.
Edmund Pevensie jako dziecko nie był dobrym chłopcem, nie szanował rodzeństwa, drwił z młodszej siostry, bywał okrutny i bezwzględny, nie przebierał w słowach, często kłamał i oszukiwał, nie potrafił i nie chciał ponosić konsekwencji swoich czynów. Dopiero upokorzenie ze strony złej czarownicy uświadomiło mu ogrom zła, jakie wyrządził swoim postępowaniem. Chłopiec serdecznie żałował swoich czynów i postanowił, że naprawi swoje błędy, zrozumiał, że stając po stronie dobra podejmuje najwłaściwszą decyzję. Pragnął się zrehabilitować i stanął do walki ze złem. Pasowany przez Aslana na rycerza wykazał się wielką odwagą i walecznością. Ciężko ranny w bitwie został uratowany od śmierci przez siostrę Łucję, która podała mu czarodziejski napój. Edmund wykazał się wielką odwagą i dojrzałością chcąc ponieść konsekwencje swoich działań, zachował się jak dojrzały i odpowiedzialny młodzieniec i chociaż jego droga do prawości i odpowiedzialności była długa i kręta, udało mu się osiągnąć zamierzony cel. Edmund stał się dobrym człowiekiem, mądrym i sprawiedliwym królem, który zasłynął w królestwie Narnii ze swoich mądrych wyroków.
