Legenda ta należy do legend polskich, a dokładniej warszawskich i opowiada o niezwykłej istocie pół kobiecie, pół rybie, która od dawien dawna wieczorami nad brzegiem Wisły, przy źródełku pięknie śpiewała. Jej głos był niczym dzwoneczek i każdy kto jej słuchał był jak zaczarowany, nikt nie mógł się oprzeć tej melodii. Pewnego dnia rozmawiało ze sobą dwóch rybaków. Pochodzili oni z małej nadwiślańskiej rybackiej wioski. Jeden z nich, Szymon, opowiadał o
Legenda ta należy do legend polskich, a dokładniej warszawskich i opowiada o pewnym straszliwym potworze zwanym Bazyliszkiem. Był to bardzo nietypowy stwór, pół wąż, pół kogut o przerażających wielkich oczyskach. Jego jedno spojrzenie zamieniało istotę ludzką w kamień. Podobno wykluwał się taki raz na sto lat z koguciego jaja. Żył on w starych ruinach na ulicy Krzywe Koło w Warszawie. Dorośli przestrzegali swe dzieci, by nie chodziły się tam bawić,
Historia ukazana w utworze działa się w Krakowie za czasów panowania Kraka. Wanda była jego jedyną córką i gdy król zmarł, to ona zasiadła na tronie i rozpoczęła swoje panowanie. Wanda była piękną i urodziwą królewną. Była również bardzo mądra i sprawiedliwa. Swoim poddanym próbowała zapewnić życie w dostatku i pokoju. Była bardzo kochaną i lubianą królową. Kraina, którą władała słynęła z dobrobytu i urodzaju. Właśnie między innymi z tych
Legenda o „Smoku wawelskim” jak już sam tytuł wskazuje jest opowieścią o legendarnym smoku, który w dawnych czasach nękał lud Kraka, władcy mądrego i sprawiedliwego. Opowieść ta była przekazywana z pokolenia na pokolenie drogą ustną. Z czasem została zapisana na kartach i umieszczona z w zbiorach legend. Dawno, dawno temu, przed wieloma wiekami na wawelskim wzgórzu stał zamek. Mieszkał w nim mądry, dobry i sprawiedliwy władca – Krak. Jego poddani
Tytułową bohaterką jest postać realna, żyjąca dawno temu, królowa Jadwiga. Była ona pierwszą żoną króla Polski Władysława Jagiełły. Była ona dobrą władczynią, panią o dobroczynnym i wrażliwym sercu. To ona przyczyniła się do rozbudowania słynnej Akademii Krakowskiej. Z wielką pasją oddawała swe klejnoty na dobre cele. Pomimo swego młodego wieku była dobrą i bezinteresowną osobą. Wzruszała się na widok nieszczęść i nigdy nie przechodziła wobec nich obojętnie. Poniższa historia ukazuje
Mit „Dar rzeki” według C. C. Rogache i F. Philipsa należy do mitów rzymskich i stanowi opowieść, legendę o powstaniu Rzymu. Jej głównymi bohaterami są bracia bliźniacy Remus i Romulus oraz wilczyca, która ich wychowała. Wilczyca udając się nad rzekę, by napić się wody, poczuła dziwny i dotąd nieznany jej zapach. Jej oczom ukazał się dziwny obiekt zbliżający się do brzegu. Zaciekawiona postanowiła obwąchać go i zajrzeć do środka. Był
Poniższe wypracowanie dotyczy mitu „Dar rzeki” C. C. Ragache i F. Philippa, a dokładniej historii założycieli Rzymu Remusa i Romulusa. Zgodnie z powyższą legendą bracia Remus i Romulus byli synami rzymskiego boga wojny Marsa i ludzkiej kobiety Rei Sylwii, która była bratanicą króla Alby. Gdy na świat przyszły jej dzieci, król w obawie przed utratą władzy postanowił unicestwić noworodki, by te nie mogły przejąć po nim tronu i odsunąć tym
Od zarania dziejów ludzkość interesowała się swoim istnieniem i podejmowała próby wyjaśniające swoje powstanie. Po świecie krążyło wiele legend i mitów o tym, skąd ludzie się wzięli na ziemi. Jednak najchętniej przyjmowano mit o „Czterech wiekach ludzkości”. W micie tym jest wyraźny podział na cztery wieki, w trakcie których następowały widoczne zmiany w życiu i działalności ludzi. Jako pierwszy uwidoczniony jest wiek złoty, który przypisuje się czasom panowania Kronosa. Na
Narodziny świata według mitologii greckiej to czas powstawania ziemi w bardzo ciężkich okolicznościach. Na początku był Chaos, z którego wyłonił się świat a wraz z nim pierwsi bogowie -Tytani. Chaos mieszaniną żywiołów: wody, ognia, powietrza i ziemi. Przedstawicielami pierwszych bogów byli Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia). Byli oni małżeństwem, które zapoczątkowało ród Tytanów: cyklopów i sturękich. Ich potomstwo jednak obrzydzało Uranosa, bo byli albo obrzydliwi, albo okrutni i miał świadomość,
Jednym z bohaterów występujących w mitologii greckiej był Syzyf, a poniższa praca stanowi charakterystykę tej postaci. Syzyf był królem Koryntu. Był dobrym władcą, bo umiał zapewnić swoim poddanym wygodne i bogate życie. Sam nie stronił od częstych uczt. Wiódł beztroskie życie spędzając większość czasu na ciągłych ucztach i zabawach. Był on silnym, dobrze zbudowanym i postawnym mężczyzną, cieszącym się bardzo dobrym zdrowiem. Był jednak człowiekiem pysznym i zadufanym, lubił się
Syzyf, potomek królów, władał Koryntem z niezwykłą mądrością i rozwagą. Był nie tylko potężnym władcą, ale też człowiekiem o niezwykłej inteligencji i sprycie, co czyniło go postacią niezwykle szanowaną przez swoich poddanych. Jego królestwo kwitło, a ludzie żyli w dostatku i spokoju. Pod panowaniem Syzyfa Korynt stał się wzorem dla innych greckich miast-państw, symbolem dobrobytu i sprawiedliwości. Jego talenty i zasługi nie pozostały niezauważone przez bogów olimpijskich, którzy darzyli go
Tytułowy bohater, Prometeusz był tytanem, synem Temidy, potomkiem Uranosa i Gai, pierwszych bogów. Nie był on z wyglądu typowym cyklopem o jednym oku, bardziej natomiast przypominał bogów greckich o pięknych rysach twarzy i symetrycznej budowie ciała. Posiadał również dar nieśmiertelności. To właśnie on, według niektórych mitów stworzył człowieka i poświecił się dla jego dobra. Prometeusz był niezwykłym, dobrym i szlachetnym tytanem. Bardzo troszczył się o ludzi, pokochał ich i chciał
Prometeusz był bardzo mądrym, potężnym i silnym tytanem. Był potomkiem pierwszych bogów Gai i Uranosa. Zawsze chętnie służył radą i pomocą Zeusowi, najpotężniejszemu z bogów. Żył w czasach kiedy między bogami toczyły się walki o władzę. Zatroskany Prometeusz widząc ziemię pustą i smutną postanowił stworzyć człowieka. Ulepił go z gliny wymieszanej ze łzami i tchnął w niego życie. Był on jednak słaby i bezradny, więc Prometeusz, niczym ojciec postanowił zadbać
Demeter była boginią urodzaju i córką Zeusa, boga wszystkich bogów. Odpowiadała za zbiory i plony lub ich brak. Miała młodą i piękną córkę o imieniu Kora, którą kochała całym swoim sercem i dla niej byłaby gotowa zrobić wszystko. Troszczyła się o nią i chciała jej zapewnić szczęście i bezpieczeństwo. Pewnego dnia, gdy Kora spędzała czas z przyjaciółkami nimfami dostrzegła piękny kwiat o białych i lśniących płatkach, którego woń niezwykle przyciągała.
Jednym z bohaterów mitycznych był Ikar z mitu o „Dedalu i Ikarze”. Był on synem słynnego i niezwykle utalentowanego rzeźbiarza i wynalazcy, Dedala. Młodzieniec pochodził z Aten. Gdy jego ojciec został wezwany na dwór króla Minosa na Krecie, młody Ikar udał się tam wraz z nim. Ich zadaniem było wybudowanie labiryntu dla Minotaura. Ikar był typem marzyciela, człowiekiem z pasją, odkrywcą, który marzył o dokonywaniu wielkich rzeczy. Był człowiekiem odważnym,