Lektury - szkoła podstawowa

Wit Stwosz był  jednym z bohaterów drugoplanowych książki A. Domańskiej pod tytułem „Historia żółtej ciżemki”. Wit Stwosz to postać historyczna. Był on genialnym rzeźbiarzem oraz autorem wspaniałego ołtarza, znajdującego się w kościele Mariackim w Krakowie. Mistrz pracował nad ołtarzem dwanaście lat i wykonał go na prośbę samego królewicza Kazimierza. Autorka tak opisuje wygląd mistrza: „ we drzwiach szopy ukazał się człowiek olbrzymiego wzrostu, z twarzą rozognioną szałem gniewu, ze zwichrzoną

Jednym z bohaterów występujących w książce A. Domańskiej pod tytułem „Historia żółtej ciżemki” był Jan Długosz. Bohater jest postacią historyczną. Był polskim historykiem i duchownym. To on stworzył dwunastotomową kronikę o dziejach narodu polskiego. Był również wychowawcą synów Kazimierza Jagiellończyka. W książce Domańska ukazała go jako starszego już dostojnego mężczyznę w sutannie. Miał on białe i gęste włosy, krzaczaste brwi i długi nos. Jego surowy wygląd nieco przerażał Wawrzusia, ale

Jednym z bohaterów występujących w książce A. Domańskiej pt.: „Historia żółtej ciżemki” był Czarny Rafał. Mężczyzna „wzrostu był więcej niż średniego, Wawrzusiowi jednak; patrzącemu z dołu, wydał się na tym tle ognistym strasznym olbrzymem. Kapelusz miał czarny z szerokimi kresami, białymi muszelkami w miejsce taśmy otoczony; płaszcz ciemny, niemal ziemi sięgający, z kończatą pelerynką i kapturem, przewiązany w pasie trzy razy dokoła grubym szarym powrozem. Na lewym ramieniu, trochę ku

Jasiek Śliwa, podobnie jak Wawrzuś Skowronek, pochodził ze wsi Poręba. Wychowywał się w ubogiej chłopskiej rodzinie. Jasiek był silnym chłopcem o niebieskich oczach i złotych włosach. Miał w sobie dużo uroku. Był dobrym i pracowitym dzieckiem, chętnie pomagał rodzicom w pracach gospodarskich, nie bał się ciężkiej pracy, bo był do niej przyzwyczajony. Był chłopcem uczciwym i dobrym. Był również wspaniałym i wiernym przyjacielem. Był on niezwykle ambitnym i pracowitym chłopcem,

Były to czasy królów i nieprzerwanych wojen o terytoria. Polska była atakowana przez sąsiadów i wrogich Tatarów. Rzecz działa się w Krakowie, dawno, dawno temu. Był upalny letni dzień. Było tak skwarno, że strażnicy krakowscy nie strzegli miasta, lecz odpoczywali w cieniu murów. Miasto się rozleniwiło, a ludzie chronili się przed gorącymi promieniami słonecznymi. Strażnicy, odłożywszy swą broń, zapadli w błogi sen. Ludność oddała się błogiemu odpoczynkowi, a miasto ucichło.

Legenda „O latarni morskiej” według F. Fenikowskiego opowiada o pewnym szwedzkim kupcu, który stracił niemal całą swoją rodzinę z powodu zarazy, jaka kiedyś w jego mieście panowała. Została mu tylko jedyna córka, Krista, którą od tego czasu zabierał ze sobą w morze. Uważał bowiem, że przynosi mu ona szczęście, i to dzięki niej mu się tak dobrze wiedzie. Obdarowywał ją klejnotami i pięknymi strojami, a ona w zamian umilała mu

„Baśń o pierwszym skowronku” autorstwa Zofii Chmurowej to niezwykła opowieść o pewnym chłopie Jędrzeju, bardzo biednym, ale uczciwie pracującym człowieku, który na swej drodze spotkał pewną bogatą panią. Była ona w trakcie konnej przejażdżki. Gdy przejeżdżała w pobliżu pewnej wioski, na swej drodze ujrzała pewnego gospodarza. Chłop poprosił ją o ziarno na siew, gdyż spotkała go ogromna tragedia, spłonęła mu stodoła i nie miał on ziarna by je posiać. Bogata

Lutek był szewczykiem warszawskim. Wiódł bardzo ubogie życie. Pracował u pewnego majstra, ale niewiele zarabiał, bo majster był skąpy i żałował chłopakowi dobrej zapłaty. Praca u majstra nie dawała mu satysfakcji, karmił on chłopaka jedynie wodzianką i kartoflami, a i na nowe odzienie nie było go stać. Lutek nosił jedynie stare robocze ubranie, które z niego spadało. Chłopiec pragnął dla siebie lepszego życia i cierpliwie pracował. Jednak za wszelką cenę