Tempera (łac. Temperare- mieszać) to najstarsza technika malarska stosowana już w malowidłach naskalnych, szczególnie popularna w średniowiecznym malarstwie tablicowym. Najczęściej spotykaną temperą jest tempera jajeczna. To właśnie jajko kurze jest idealną naturalna substancją, która po dodaniu do pigmentu lub destylowanej wody tworzy emulsję, wydobywającą z farb głębię koloru. Do malowania stosujemy płaskie i okrągłe pędzle wykonane ze średnio twardego włosia. Podłożem może być papier, drewno, tynk lub płótno. Technika pracy temperą jest bardzo specyficzna i wymaga precyzyjnych pociągnięć pędzla, wyklucza wszelkie roztarcia farby na powierzchni obrazu.
Jest niezwykle trwała, odporna na działanie światła i wilgoci; umożliwia uzyskanie wielu efektów- od laserunku po mięsistość faktury. Szczególne efekty można osiągnąć w malowaniu warstwowym, wykorzystując krótki czas schnięcia farb temperowych. Wadą tej techniki jest trudność w uzyskaniu miękkiego modelunku i płynnych przejść tonalnych. Proces ten możemy ułatwić poprzez odpowiednie dozowanie rozpuszczalnika- wody. Aby klasyczna, żółtkowa tempera należycie przeschła musi minąć kilka miesięcy. Możemy ją wtedy przetrzeć miękką szmatką celem wypolerowania. Można ją również lekko zawerniksować, najlepiej werniksem żywiczno-woskowym, który jest matowy, nie żółknie i dobrze chroni farby przed wilgocią i utlenianiem się.