Surrealizm inaczej zwany nadrealizmem, to kierunek występujący w sztuce. Jego początki datuje się na rok 1924. Miejscem powstania, podobnie jak wielu innych kierunków jest Francja. Surrealizm w swej początkowej fazie pojawiał się głównie w literaturze, by z czasem zawitać do sztuk plastycznych, filmu i teatru. Pierwotnymi założeniami charakteryzującymi ten kierunek miał być bunt przeciwko klasycyzmowi, realizmowi, racjonalizmowi itp. Główne teorie powstały dzięki filozofowi Andre Bretonowi, który był również poetą.
„W malarstwie założeniem surrealizmu było “wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej”. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości. Często były to wizje groteskowe, z pogranicza jawy, snu, fantazji, halucynacji, a odsunięte od racjonalizmu.” [wikipedia]
Głównymi przedstawicielami dla surrealizmu w malarstwie byli Salvador Dalí, Giorgio de Chirico, Max Ernst, Hans Arp. Inspirowali się oni w dużej mierze malarstwem Hieronima Boscha, który żył na pograniczu XV i XVI wieku. Nie stronili oni również od podpatrywania innych kierunków awangardowych, takich jak dadaizm. Dla samych zaś poetów największym wzorem był Comte de Lautréamont, a dokładniej książka jego autorstwa pod tytułem „Pieśń Maldorora”.