STRES to jedno z modniejszych haseł, które słyszy się na co dzień jako wymówka na wszystko. Faktem jest, iż jest to specyficzny system obronny ludzkiego organizmu, który uruchamia w organizmie pewne działania mające na celu pobudzenie organizmu. W stresujących sytuacjach ludzkie ciało zdolne jest do szybszego podejmowania decyzji, lepszego reagowania na zaistniałą sytuacje oraz do ponad normalnego wysiłku. Mówiąc najprościej wprowadza nasze ciało na „wyższe obroty”.
Przez psychologów określany jest, jako dynamiczna relacja adaptacyjna pomiędzy tym, co może człowiek a tym, czego wymaga sytuacja, którą charakteryzuje brak równowagi. Podejmowanie zachowań zaradczych jest próbą przywrócenia równowagi. W terminologii medycznej, stres jest zaburzeniem homeostazy spowodowanym czynnikiem fizycznym lub psychologicznym. Czynnikami powodującymi stres mogą być czynniki umysłowe, fizjologiczne, anatomiczne lub fizyczne.
Osoba, której zawdzięczamy opisanie i zbadanie tego zjawiska jest Hans Hugon Selye. To on właśnie, jako pierwszy wprowadził pojęcie „stresu”, poświęcił na to 50 lat pracy badawczej popartej 1400 artykułami i 30 książkami.
Stres w powszechnym odbiorze jest uważany za zjawisko szkodliwe. W rzeczywistości działanie niepożądane przynosi jedynie stres zbyt silny (przekraczający indywidualne możliwości adaptacyjne jednostki) lub zbyt długotrwały. Stres umiarkowany zwiększa możliwości radzenia sobie z wymaganiami adaptacyjnymi otoczenia, dzięki czemu umożliwia rozwój psychiczny. Wielu badaczy zjawiska określa go, jako podstawowy czynnik rozwoju(wikipedia).
Zobacz test psychologiczny na stres