Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz herbu Oszyk, posługujący się pseudonimem „Litwos”, urodził się 5 maja 1845 roku w Woli Okrzejskiej a zmarł 15 listopada 1915 roku w Vevey. Wielki polski pisarz, autor wielu znakomitych nowel i powieści. W roku 1905 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za całokształt swej twórczości. Śmiało można powiedzieć, że był on jednym z najznamienitszych pisarzy przełomu XIX i XX wieku.
Sienkiewicz pochodził z biednej szlacheckiej rodziny, herbu Oszyk. Jego rodzicami byli Józef Sienkiewicz i Stefania Cieciszowska z domu. Miał liczne rodzeństwo składające się z czterech sióstr i brata. Swoją naukę rozpoczął w 1858 roku w gimnazjum w Warszawie. Już w tamtym czasie wyróżniał się zdolnościami humanistycznymi. Chcąc kontynuować naukę zdecydował się na objęcie posady guwernera, co było rozwiązaniem jego problemów finansowych.
Po szkole Sienkiewicz wraz z Heleną Modrzejewską i kilkoma znajomymi wyjechał do Stanów Zjednoczonych gdzie napisał między innymi „Latarnika”, „Szkice węglem” i „Sachem”. Po powrocie do Europy napisał „Janko Muzykanta”. W latach późniejszych stworzył jedną z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych Trylogii „Ku pokrzepieniu serc” w skład, której wchodzą powieści: „Ogniem i mieczem”, „Potop” oraz „Pan Wołodyjowski”. Dzieła te uplasowały go w czołówce mistrzów pióra i zapewniły mu niebywałą popularność. Wiele z jego powieści doczekało się ekranizacji co świadczy o tym, iż ceniony jest również w naszych czasach.
Sienkiewicz jest autorem takich tytułów jak:
– 1877 Szkice węglem
– 1878 Janko Muzykant
– 1880 Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela
– 1880 Niewola tatarska
– 1882 Bartek Zwycięzca
– 1880 Orso
– 1882 Latarnik
– 1889 Sachem
– 1889 Wspomnienie z Maripozy
– Trylogia: Ogniem i mieczem (1884), Potop (1886), Pan Wołodyjowski (1888)
– 1894 Rodzina Połanieckich
– 1896 Quo vadis
– 1900 Krzyżacy
– 1912 W pustyni i w puszczy
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum