Pejzaż- to nie tylko przedstawienie naturalnego krajobrazu, może nim być także pejzaż miejski, nazywany także wedutą (wł. Weduta- widok) lub prospektem. Taki „portret miasta”, gdzie pas architektury wplata się w naturę i przestrzeń nieba, jest zazwyczaj wiernym odzwierciedleniem rzeczywistości, w którym zachowane są zasady perspektywy. Motyw ten pojawił się już w malarstwie późnego gotyku i wczesnego renesansu, występując jako tło większych religijnych i świeckich tematów o charakterze figuralnym, by w sztuce baroku stać się szczególnie popularnym autonomicznym przedstawieniem.
Ujęcia pejzażu miejskiego mogą mieć bardzo zróżnicowany charakter. Od małych fragmentów, np. nastrojowych uliczek, placów, skwerów, detali architektonicznych, po szerokie ujęcia panoramiczne, obejmujące niejednokrotnie charakterystyczne widoki miast. Przed wynalezieniem fotografii weduty pełniły również funkcję dokumentacyjną, stanowiąc wizualne świadectwo przestrzeni, często już nieistniejących obiektów. Klimat zabytkowych starych uliczek miast i miasteczek, nadal stanowi atrakcyjny motyw malarski, zarówno dla profesjonalistów, jak i amatorów. Na przykład obrazy Tadeusza Króla pt.: „ Ulica zamkowa”, „Podwórko”.