Maria Pawlikowska-Jasnorzewska urodziła się 24 listopada 1891 roku w Krakowie, zmarła w Manchesterze 9 lipca 1945 roku. Jej dziadkiem był Juliusz, a ojcem Wojciech Kossak, siostrą Magdalena Samozwaniec, kuzynką Zofia Kossak-Szczucka. Z racji problemów z kręgosłupem, młoda Maria nosiła gorsety ortopedyczne i bardzo często przebywała w klinikach i zakładach leczniczych. Choroba ta i częsta nieobecność spowodowały, że poetka nie pobierała nauki w szkołach. Jej szeroka wiedza pochodziła wyłącznie z edukacji domowej.
Poetka w swym życiu bardzo dużo podróżowała, czego bez wątpienia powodem był fakt trzykrotnego zamążpójścia. Jej pierwszy mąż był oficerem Wojska Polskiego, drugi mąż, to znakomity taternik i znawca góralskiego folkloru, trzecim mężem był Jasnorzewski, oficer lotnictwa, którym poetka roku 1939 opuściła ojczyznę i wyjechała do Anglii, gdzie pozostała do końca swych dni.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska była niebywałym zjawiskiem w okresie międzywojennym w Polsce. Była znakomita poetką, oraz bohaterka wielu skandali towarzyskich. Swój debiut miała w roku 1923, wydając tom „Niebieskie migdały”, potem kolejno ukazywały się: Różowa magia, Pocałunki, Dansing, Wachlarz, Cisza leśna, Paryż, Profil białej damy, Surowy jedwab, Śpiąca załoga, Balet powojów, Krystalizacje, Szkicownik Poetycki. Występowała jako poetka miłości. Jej ulubioną formą wypowiedzi były krótkie miniatury zakończone zaskakującą puentą.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum