Zygmunt Krasiński urodził się w 1812 roku w Paryżu, zmarł natomiast w 1859 roku również w Paryżu. Jego rodzicami byli Maria z Radziwiłów, po której Zygmunt odziedziczył skłonność do choroby płuc, oraz Wincenty Krasiński – dowódca słynnego pułku szwoleżerów gwardii, zastępca namiestnika króla polskiego. Wincenty miał ogromny wpływ na swego syna. Wywierał na nim rozmaite presje przez całe życie. To on zabronił synowi brać udział w powstaniu listopadowym, najprawdopodobniej również on zmusił młodego Krasickiego do ślubu z Ewą Branicką.
Krasiński zaraz po zakończeniu edukacji w warszawskim liceum podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, a także w Genewie. Przez całe swoje życie bardzo często podróżował. Odwiedził między innymi: Rzym, Neapol, Florencję, Genewę oraz Wenecję. Prywatnie utrzymywał znajomość z Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim czy też Norwidem, jednak jego serdecznym przyjacielem był angielki publicysta Henry Reeve. Jak to przystało na prawdziwego romantyka życie Krasińskiego było usłane przygodami z kobietami. Niestety ostateczna decyzja, co do wyboru życiowej towarzyszki, podjął za niego ojciec.
Krasiński swój debiut artystyczny miał w 1828 roku wydając powieść „ Grób rodziny Reichstalów”, swe dzieła tworzył pod pseudonimem Spirydion Prawdzicki. W poczet jego najsłynniejszych utworów, będących dramatami, zaliczyć można: „Nie-Boska Komedia”, „Irydion”, „Przedświat”, „Psalmy przyszłości”, a także powieść historyczna „Agaj-Han”.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum