Zofia Kossak-Szczucka urodziła się 1889 roku w Kośminie, zmarła natomiast 9 kwietnia 1968 roku w Bielsku-Białej. Była wybitną polską powieściopisarką oraz uczestniczką ruchu oporu organizacji Żegota. Jej ojcem był Tadeusz Kossak, matką Anna Kisielnicka. Jej kuzynkami były Magdalena Samozwaniec oraz Maria Pawlikowska-Jasnorzewska.
Swą edukacje pobierała początkowo w domu, by później podjąć studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, a także w Genewie. W związek małżeński wstąpiła w 1915 roku. Jej mężem był Stefan Szczucki, który zmarł kilka lat później. Pisarka wyszła ponownie za maż w roku 1925 za Zygmunta Szatkowskiego. W roku 1936 uhonorowana została Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury.
W czasie trwania II wojny światowej Kossak-Szczucka prowadziła w stolicy działalność konspiracyjną, współpracowała również z Unią, podziemną polityczno-wojskową organizacją katolicką. Niestety w roku 1943 została aresztowana i osadzona w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, czego przyczyną było najprawdopodobniej powołanie przez nią i Wandę Krahelską Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom. Wolność odzyskała w roku 1944, dzięki czemu wzięła udział w powstaniu warszawskim. Rok później wyjechała do Londynu biorąc udział w misji Polskiego Czerwonego Krzyża. Pozostała tam 12 lat. Do ojczyzny powróciła dopiero w roku 1957.
Do grona jej dzieła zaliczają się miedzy innymi: Bez oręża, Bursztyn, Gość oczekiwany, Król trędowaty, Krzyżowcy, Pożoga. Wspomnienia z Wołynia 1917-1919.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum