Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 we Lwowie, zmarł natomiast 28 lipca 1998 w Warszawie. Edukację pobierał na tajnych kompletach, co spowodowane było toczącą się wojną. Studiował na konspiracyjnym Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Był członkiem Armii Krajowej. Po zakończeniu wojny podjął studia ekonomiczne w Akademii Handlowej w Krakowie, by później studiować również prawo i filozofię kolejno w Toruniu i Warszawie.
Jego twórczość do połowy lat 50 nie była drukowana z racji niechęci autora do panującego ówcześnie socrealizmu. Środki do życia w tym okresie pozyskiwał poprzez przeróżne dorywcze prace takie jak sprzedawca w sklepie, urzędnik bankowy. Swój pierwszy tom poezji wydał w roku 1956 pod tytułem „Struna światła”.
W czasie stanu wojennego przebywał w Polsce, by niedługo potem wyjechać do Paryża, skąd powrócił w roku 1990. W swych dziełach Herbert czerpał pełnymi garściami z aspektów historycznych, kulturowych i tradycji europejskich. Lubił bardzo często ukazywać kontrast dwóch sprzecznych wartości współczesnego świata, jakimi były przeszłość i teraźniejszość. W swym dorobku ma między innymi dzieła takie jak: Barbarzyńca w ogrodzie, Martwa natura z Wędzidłem, Labirynt nad morzem, Pan Cogito, Elegia na odejście, Epilog burzy.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum