Aleksander Fredro nosił tytuł hrabiego herbu Bończa, urodził się 20 czerwca 1793 roku w Suchorowie a zmarł 15 lipca 1876 we Lwowie. Był jednym z bardziej znanych polskich komediopisarzy i poetów epoki romantyzmu. Do jego talentów zaliczyć można również pamiętnikarstwo i wolnomularstwo. Pochodził z bogatej szlacheckiej rodziny. Swą edukację otrzymał w domu rodzinnym, nigdy nie był uczniem żadnej ze szkół publicznych. Po śmierci matki, która zginęła w 1806 roku w pożarze, przeniósł się razem z ojcem do Lwowa.
W młodzieńczych latach a dokładniej w wieku lat 16 zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego by później odbyć służbę w wojskach Napoleona, za co w latach późniejszych odznaczony został Krzyżem Legii Honorowej. Po tym jak Napoleon abdykował Aleksander Fredro powrócił do kraju i zajął się gospodarowaniem w rodzinnym majątku. Swe pierwsze znaczące dzieło napisał w wieku 25 lat a nosiło ono tytuł „Pan Geldhab”.
Był autorem komedii obyczajowych z życia szlachty, głównie prowincjonalnej. Pisywał również wiersze, poematy, aforyzmy. Debiutował w 1817, jednak pozostał obcy problemom romantyzmu. Naraziło go to na ostre ataki ze strony Seweryna Goszczyńskiego i Leszka Dunina Borkowskiego, w wyniku których zaprzestał publikowania swoich utworów, pisując do szuflady przez ok. 18 lat.[wikipedia]
W skład jego dorobku artystycznego wchodzą: Dożywocie (wystawiona w 1835), Śluby panieńskie czyli magnetyzm serca, Paweł i Gaweł, Trzy po trzy, Zemsta (wystawiona 1834)
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum