Gustaw Flaubert to francuski powieściopisarz, który urodził się 12 grudnia 1821 roku w Rouen, zmarł natomiast 8 maja 1880 roku w Croisset. Był synem Achille’a-Cléophasa Flauberta, który pracował jako chirurg w Rouen, oraz Anny Justyny z domu Flauriot. Początkowe etapy edukacji zdobywał w swym rodzinnym mieście, by w roku 1840 wyjechać na studia prawnicze w Paryżu. Studia te jednak nie były jego pasją. Ponadto czuł szczere zniesmaczenie samym Paryżem, z którego wyjechał sześć lat później, darując sobie prawnicze studia.
Swoją przygodę z pisarstwem rozpoczął bardzo wcześnie, podobno już w wieku ośmiu lat. Jednak pierwszym jego debiutem były dwa utwory o erotycznej tematyce, które powstały kolejno w 1838 i 1842 roku. Były to “Les memories d’un fou” i “Novembre”. Jego w pełni dojrzałe dzieło ujrzało światło dzienne dopiero w roku 1857, a była to powieść „Pani Bovary”. Pisarz ten za swój dorobek artystyczny uważany jest za pierwszego przedstawiciela naturalizmu i jednego z najwybitniejszych pisarzy XIX wiecznej Francji.
W jego dorobku znajdują się między innymi: Pani Bovary, Salambo, Szkoła uczuć, Kuszenie św. Antoniego.