Etruskowie, zamieszkujący region zwany Etrurią, obejmujący głównie dzisiejszą Toskanię, Umbrię i część Lacjum, są jedną z najbardziej fascynujących, lecz jednocześnie tajemniczych cywilizacji starożytnego basenu Morza Śródziemnego. Ich pochodzenie, mimo wielu teorii, pozostaje przedmiotem debaty wśród historyków i archeologów. Wczesne teorie sugerowały ich migrację z Azji Mniejszej, podczas gdy inne hipotezy wskazują na autochtoniczne pochodzenie z Półwyspu Apenińskiego.
Kultura etruska rozwijała się w okresie od IX do I wieku p.n.e., osiągając szczyt swojego rozwoju między 600 a 475 rokiem p.n.e. Była to cywilizacja miejska, znana z zaawansowanych umiejętności metalurgicznych, szczególnie w obróbce brązu, a także z umiejętności w budownictwie, zwłaszcza w zakresie hydrauliki. Etruskowie byli również znanymi żeglarzami i handlowcami, co sprzyjało wymianie kulturowej, szczególnie z Grekami i Fenicjanami.
W sztuce etruskiej widoczne są wpływy greckie, co manifestuje się w stylu ich ceramiki, rzeźb i architektury. Etruskowie byli również znani z tworzenia wyrafinowanych przedmiotów z brązu, takich jak lustra, hełmy, czy biżuteria. Charakterystyczną cechą etruskiej sztuki był realizm, który odróżniał ją od stylu idealizowanego, typowego dla sztuki greckiej.
System społeczno-polityczny Etrusków był złożony. W ich miastach-panstwach, takich jak Tarquinia, Veii czy Vulci, władzę sprawowali królowie, później zastąpieni przez oligarchiczne rządy. Etruskowie mieli również wpływ na rzymski system polityczny, zwłaszcza w zakresie instytucji religijnych i wojskowych.
W kwestii religii, etruska wiara była politeistyczna, z bogatym panteonem bóstw, częściowo zbieżnym z greckim i rzymskim. Rytuały religijne, wróżbiarstwo i praktyki przepowiadania przyszłości, takie jak haruspicy (wróżenie z wnętrzności zwierząt) i augury (obserwacja lotu ptaków), zostały później zaadaptowane przez Rzymian.
Niestety, wiele z tego, co wiemy o Etruskach, pochodzi z zewnętrznych źródeł, zwłaszcza z literatury greckiej i rzymskiej. Ich własne zapiski, pisane etruskim alfabetem (blisko związanym z greckim), pozostają częściowo niezrozumiałe, co znacznie utrudnia pełne zrozumienie ich kultury i historii.
Upadek cywilizacji etruskiej nastąpił w miarę podbojów rzymskich, co skutkowało asymilacją Etrusków w ramach rosnącego Imperium Rzymskiego. Ich język i kultura stopniowo zanikały, a wiedza o nich została zasłonięta przez dominującą kulturę rzymską. Mimo to, dziedzictwo Etrusków pozostaje istotne dla zrozumienia wczesnej historii Italii i wpływu na rozwój Rzymu.