Maria Dąbrowska z domu Szumska, urodziła się 6 października 1889 roku w Russowie pod Kaliszem, zmarła natomiast 19 maja 1965 roku w Warszawie. Wywodziła się z ubogiej rodziny szlacheckiej. Jej rodzicami byli Józef Szumski i Ludomiry z Gałczyńskich. Studiowała nauki przyrodnicze, ekonomię i socjologię na uniwersytecie w Szwajcarii oraz Belgii. Na studiach związała się z nurtami niepodległościowymi, określając siebie jako zwolenniczkę poglądów Edwarda Abramowskiego oraz jego idei spółdzielczości. Życie swoje spędziła z dwoma mężczyznami. Wyszła za mąż za Mariana Dąbrowskiego, a po jego śmierci związała się ze Stanisławem Stempowskim, z którym doczekała końca swych dni.
„Arcydziełem Marii Dąbrowskiej jest tetralogia powieściowa Noce i dnie (1932-1934), w skład której wchodzą cztery części: I Bogumił i Barbara 1932, II. Wieczne zmartwienie, 1932, III. Miłość, 1933, IV. Wiatr w oczy 1934). Nawiązując swym tworzywem do tradycji epiki (od Homera po realizm XIX wieku), Dąbrowska przedstawia tam dzieje kilku pokoleń rodziny szlacheckiej na przełomie XIX i XX wieku.”
Jej największe dzieła to między innymi: Ludzie stamtąd, Noce i dnie, Dzikie ziele, Uśmiech dzieciństwa.