Interpretacja tytułu – „Ludzie bezdomni”, powieści Stefana Żeromskiego
Tytuł utwory Stefana Żeromskiego „ludzie bezdomni” posiada wiele znaczeń. Jak bowiem dowiadujemy się czytając lekturę bezdomność można tłumaczyć na wiele sposób: dosłownie oraz symbolicznie. Aby móc więc prawidłowo zinterpretować znaczenie tytułu należy przedstawić wszystkie jej obrazy pozostawione przez autora. Przede wszystkim rozpocząć należy od wyjaśnienia terminu – bezdomność. W dosłownym znaczeniu oznacza on bowiem ludzi, którzy nie posiadają domu czyli stałego miejsca pobytu czy zamieszkania w którym realizowali by swe życie. Jako symbol bezdomny to ktoś kto nie ma poczucia, że gdziekolwiek przynależy, jest więc wyobcowany na tle danej społeczności. Nie ma przyjaciół i sprzymierzeńców. Ostatnim z wyjaśnień pojęcia jest też a osoba oddalona o od swej ojczyzny. Prawdopodobnie autor pragnął ukazać wszystkie te znaczenia.
Na wstępie należy omówić analizę bohatera zbiorowego jakim jest warstwa biedoty, na przykład mieszkańcy ulicy Krochmalnej czy Ciepłej. Ich bezdomność należy traktować w znaczeniu dosłownym, żyli bowiem w odrażających norach do których ciężko było im wracać i z pewnością nie można ich określić mianem domu. Dosłownie należy również potraktować obraz polskich emigrantów – ludzi bez ojczyzny, którzy wciąż poszukują swego miejsca na świecie. obrazem tego jest rodzina Wiktora Judyma. Choć przykłady te pojawiają się w całej lekturze i są jej istotnym elementem , to najważniejszy wydaje się być symboliczny obraz bezdomności – pozostawiony przez Żeromskiego w opisach głównych bohaterów.
Przede wszystkim należy podkreślić sens bezdomności ukazany pod postaciami głównych bohaterów: Joasi i doktora Judyma. Wskazują oni symboliczne znaczenie bezdomności- moralne i ideowe, gdzie mimo pragnień nie potrafią w zgodzie ze swym sumieniem stworzyć miejsca godnego określenia – dom. Marzenia bohaterki Joasi ukazują nam jej pragnienia, wizje wymarzonego domu, którego miejsce nie wyznacza nazwa ulicy ale ludzie pełni miłości i troski, rodzinna do której chce się wracać. Nawet w najskromniejszych warunkach człowiek ma w tedy poczucie bezpieczeństwa i szczęścia. Judym podobnie ukazuje wizje domu jednak zdaje sobie sprawę, że rodzinna to obowiązek, który odciągał by go od głównych idei i założeń całkowitemu oddaniu się ludziom. Jako lekarz bardzo poważnie podchodzi on do swej powinności, niesienia ulgi potrzebującym w każdej sytuacji. Zbudowanie szczęścia rodzinnego i własnego domu wydaje się mu tym samym nierealne, kogoś przecież musiał by ranić poprzez okradanie z cennego czasu i własnej obecności. To dlatego podejmuje on decyzje o pozostaniu samotnikiem – bezdomnym bo nie miejącym domu pełnego uczuć i życzliwych ludzi osób dla których warto wracać. Pozostaje ona bezdomnym z wyboru podąża za swą ideologią poświęcając na jej rzecz własne szczęście i życie. Rozstanie z ukochaną Joasią jest dla niego bolesne ale uważa je za jedyne sensowne rozwiązanie, dzięki temu bowiem nikogo nie skrzywdzi.
Na podstawie analizy utworu omówionej w powyższych przykładach należy stwierdzić, że tytuł „Ludzie bezdomni” ma jednocześnie znaczenie dosłowne i symboliczne. Choć najbardziej istotnym wydaje się być chęć ukazania przez Stefana Żeromskiego symbolicznego znaczenia bezdomności jako samotność jednostki na drodze walki o wyższe idee.
