Jedną z bohaterek występujących w powieści A. Sapkowskiego pod tytułem „Krew elfów” była Yennefer. Była ona czarodziejką o wielkiej mocy, nauczycielką i opiekunką Ciri oraz miłością wiedźmina Geralta. Mieszkała w Vengerbergu.
Była ona dorosłą, dojrzałą przeszło dziewięćdziesięcioletnią kobietą, która swój młody i piękny wygląd zawdzięczała magii. „Yennefer była bardzo piękna. W porównaniu z delikatną, bladą i raczej pospolitą urodą kapłanek i adeptek, które Ciri oglądała co dnia, czarodziejka jaśniała urodą świadomą, wręcz demonstracyjną, zaakcentowaną, podkreśloną w każdym szczególe. Jej kruczoczarne loki, kaskadą opadające na ramiona, lśniły, odbijały światło jak pawie pióra, wijąc się i falując przy każdym poruszeniu.” Ciri pragnęła mieć to co Yennefer – „piękną, odsłoniętą głęboko szyję, a na niej śliczną czarną aksamitkę i śliczną skrzącą się gwiazdę. Wyrównane, podkreślone węgielkiem brwi i długie rzęsy. Dumne usta. I te dwie okrągłości, unoszące się przy każdym oddechu, opięte czarną tkaniną i białą koronką…”
Jako opiekunka Ciri pragnęła nauczyć jej wszystkiego, co potrafiła sama, panować nad magią i wszelkimi zdolnościami. Chciała ją wychować na dobrą kobietę, doskonałą czarodziejkę, ale i na waleczną i odważną wojowniczkę. Yennefer z czasem pokochała Ciri i pragnęła dla niej wszystkiego co najlepsze, chciała ją jak najlepiej wykształcić, by jak najlepiej umiała wykonywać swój fach.
Bohaterka była bardzo mądrą i odważną kobietą, waleczną wojowniczką, niezłomną i silną. Potrafiła również kochać, prawdziwym i głębokim uczuciem obdarzyła wiedźmina Geralta, chociaż ich miłość nie należała do najłatwiejszych, bowiem w wielu sprawach bardzo się różnili.
Yennefer była jednak kobietą o złożonym i niejednoznacznym charakterze, potrafiła kochać i współczuć, ale potrafiła też być sroga i gniewna. Miała dość wybuchowy charakter i szybko potrafiła popadać w złość. Lubiła mieć rację i stawiać na swoim. Miała dość władczy charakter, co niejednokrotnie było powodem konfliktów i rozstań miedzy nią a Geraltem. Rzadko ustępowała, bywała nieprzejednana. Miała cechy wielkiej przywódczyni, kobiety mądrej i sprawiedliwej. Bywała otwarta i szczera wobec przyjaciół, nieufna i ostrożna wobec obcych oraz bezwzględna dla wrogów. Była wielką wojowniczką i waleczną kobietą. Wobec Ciri była bardzo wymagająca, ale dzięki temu udało się w niej rozpalić prawdziwą czarodziejkę i wojowniczkę. Yennefer od samego początku czuła się odpowiedzialna za Ciri, pragnęła nade wszystko jej dobra. Uznała ją za swoją córkę, być może dlatego, że nie miała własnych dzieci.
Yennefer nie była osobą konfliktową, chociaż lubiła stawiać na swoim, była rozsądną i niezależną kobietą. Bywała uparta, złośliwa i oschła. Była kobietą nieprzewidywalną i dość tajemniczą, czasem trudno było ją rozgryźć, ale to sprawiało, że była intrygującą osobą. Potrafiła znikać bez słowa i zaszywać się gdzieś, by pobyć w odosobnieniu. ”Kamień, metal, kryształ (…) wszystko co nosi Yennefer, jest aktywne, niewykrywalne psychowizją. Tą metodą jej nie odnajdziesz, mój drogi. Jeśli Yennefer nie życzy sobie, by wiedziano, gdzie jest, nikt się tego nie dowie”. W głębi serca Yennefer posiadała mnóstwo pięknych i pozytywnych uczuć, ale nie zawsze je uzewnętrzniała. Była raczej skrytą osobą, w czym była podobna do Geralta. Swoją potężną moc wykorzystywała dla dobrych i szlachetnych celów.
