Jednym z bohaterów występujących w dramacie L. Kruczkowskiego pod tytułem „Niemcy” był profesor Walter Sonnenbruch. Był ojcem trojga dzieci i mężem Berty.
Profesor ubierał się w ciemne garnitury i zawsze nosił okulary.
Sonnenbruch był profesorem biologii i międzynarodowym autorytetem w tej dziedzinie. Był wybitnym intelektualistą, człowiekiem wykształconym oddanym swej pracy. Cieszył się uznaniem i szacunkiem wśród innych naukowców. Bohater uważał się za uczciwego i dobrego Niemca. Nie miał sobie nigdy nic do zarzucenia. Był przeciwnikiem hitleryzmu, ale nigdy otwarcie o tym nie mówił, w obawie o własne i rodziny życie. Pozostawał również bierny wobec szaleństwa własnego narodu. Nie angażował się w sprawy wojny. Jego syn Willi, oficer SS otwarcie uważał ojca za tchórza, który nie chce pomóc narodowi w walce z wrogiem.
Profesor był cichym i bardzo spokojnym człowiekiem. Całe swoje życie poświęcił głównie pracy naukowej. Był szanowanym człowiekiem o dużym autorytecie w środowisku naukowym. Razem z żoną i dwójką dzieci wiódł spokojne i ustabilizowane życie. Jego praca przynosiła mu ogromną satysfakcję. Nigdy jednak nie chciał myśleć i nie zastanawiał się nad tym, w jakim celu zostają wykorzystywane jego badania przez nazistów. Profesor Sonnenbruch odczuwał wielki wstyd wobec niemieckiej agresji względem innych narodów. Nigdy też nie chciał być jej częścią. Był jednak człowiekiem zbyt słabym, by się temu przeciwstawić. Pozostał biernym obserwatorem toczących się tragedii i dramatów okrutnej wojny. Nie umiał się nawet sprzeciwić własnemu synowi, który był zagorzałym oficerem SS. Jedyne czego pragnął to pozostać moralnie czystym i nieskalanym okrucieństwami, których dokonywał jego naród. Uważał, że nie wtrącając się w sprawy nazistów postępuje właściwie i moralnie.
Bohater był człowiekiem uległym i nawet jeśli przeciwstawiał się działaniom nazistów to nie umiał i nie chciał z tym walczyć. Pragnął żyć w spokoju, nie martwiąc się o własne bezpieczeństwo czy życie. Był tchórzem, człowiekiem słabym, który nie umiał otwarcie okazywać własnych poglądów i nawet nie próbował ich realizować. Wszelkimi sposobami próbował odizolować się od otaczającej go rzeczywistości. Jego żona, Berta uważała go za dziwaka, syn za tchórza. Jedynie jego córka Ruth próbowała go zrozumieć, która uważała, że ojciec jest „odwrócony plecami do życia”. Jednak, gdy w jego domu pojawił się zbieg Joachim, jego asystent i człowiek mu naprawdę bliski, profesor oferując mu pieniądze zamiast schronienia zaprzeczył wszelkim swoim ideom i moralności. Próbował się pozbyć człowieka, zamiast mu pomóc. Nie chciał by przebywał w jego domu, chociaż był jego przyjacielem. Wiedział, że ukrywanie zbiega grozi poważnymi konsekwencjami. Nie potrafił również przeciwstawić się synowi czy choćby zaprotestować, kiedy ten chciał wydać Joachima niemieckim władzom. W milczeniu przyglądał się także, gdy jego córka jako jedyna z członków rodziny okazała życzliwość i chęć pomocy Joachimowi. Profesor nie potrafił się przemóc, był jak sparaliżowany, bo całe to zdarzenie zakłóciło jego wewnętrzny spokój.
Walter Sonnenbruch nie był postacią pozytywną. Był człowiekiem, który uważał, że zawsze postępuje godnie i moralnie. Jednak nigdy, chociaż był przeciwnikiem nazistowskich działań, nie potrafił się otwarcie im przeciwstawić. Pozostawał bierny wobec wydarzeń. Nie potrafił pomóc przyjacielowi, gdy uciekł z obozu i chciał się u nich ukryć. Był człowiekiem słabym i uległym, który łatwo dawał się podporządkować. Żył tak, by nie narażać się na niebezpieczeństwo. Jedyne czego pragnął to spokoju. Nie chciał uczestniczyć w działaniach nazistów, nigdy też nie chciał wiedzieć czy jego badania są wykorzystywane do mordowania ludzi przez nazistów. Profesor był człowiekiem zdezorientowanym, który tak naprawdę w obliczu wojny próbował ocalić siebie i własne człowieczeństwo. Jednak swoją biernością wobec otaczającego go zła udowodnił, że był jedynie tchórzem i człowiekiem wyzbytym zasad moralnych, który we własnym mniemaniu nie popełniał zbrodni, bo nie interesował się tym, czemu miały służyć jego badania. Był człowiekiem bezradnym i słabym, bo nie potrafił aktywnie realizować swoich szczytnych ideałów.
