“Spleen II” interpretacja wiersza Charles Baudelaire, wypracowanie

“Spleen II” to tytuł jednego z wierszy autorstwa Charles Baudelaire. Na początku wiersza czytelnikowi zostaje przedstawiony opis zjawiska natury, które ma bezpośredni wpływ na odczucia podmioty lirycznego. Nuda, poczucie bezsensu sprawia, że człowiek staje się nie zdolny do działania, jego życiu brakuje aktywności i wyraźnych ideałów. Wizje te stanowią zapowiedz nastojów dekadenckich.

 

Wypracowanie stanowi gotową analizę i interpretację wiersza. Wytłumaczono znaczenie tytułu, omówiono budowę utworu oraz środki artystyczne użyte przez autora, całość poparta jest cytatami. Wypracowanie zawiera 305 słów.

Spleen II” interpretacja wiersza Charles Baudelaire

Charles Baudelaire urodził się 09. 04. 1821 roku we francuskiej stolicy Paryżu. To tam spędził całe swe życie, studiował prawo jednak z zamiłowania był poetą. Przyjaźnił się ze znanymi pisarzami: Balzakiem i Nervalem. Do największych osiągnięć artysty należy zaliczyć tłumaczenie tekstów E. A. Poego. Zadebiutował w roku 1857 tomikiem zatytułowanym „Kwiaty zła”, zmarł w Paryżu w roku 1867.

“Spleen II” to tytuł jednego z wierszy autorstwa Charles Baudelaire. Zawarte w tytule słowo w dosłownym tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza nudę- stan, który odczuwa człowiek. Należy bowiem zauważyć, że utwór ten zawarty w tomie „ Spleen i ideał ” nawołuje do postawy dekadenckiej, gdzie dominującymi nastrojami były: beznadzieja, nuda, brak mocy, w ówczesnym czasie odczucia te  wywoływały ogólne przerażenie. Na początku wiersza czytelnikowi zostaje przedstawiony opis zjawiska natury, które ma bezpośredni wpływ na odczucia podmioty lirycznego. Opisywana pogoda przytłacza poetę, niebo przesłaniają ciężkie chmury, które nie pozwalając przedrzeć się światłu, cały świat  spowija mgła. Ziemia nasączona deszczem staje się: „wilgotnym więzieniem”, w który świat jawi się jako kryminał. Opis przyrody stanowi symbol nudy, poprzez ukazanie tego zjawiska podmiot liryczny tworzy obraz otaczającej go beznadziei. Obraz ten stanowi również podstawę do ukazania dekadenckiego nastroju podmiotu lirycznego, jak czytamy staje się on nie zdolny do jakiegokolwiek czynu, pogoda: „miażdży umysł złej nudzie wydany na łup”. Nuda, poczucie bezsensu sprawia, że człowiek staje się nie zdolny do działania, jego życiu brakuje aktywności i wyraźnych ideałów. Ta wszechogarniająca niemoc powoduje, że podmiot liryczny zaczyna odczuwać lęk: „ czarny sztandar zatyka groźny tyran – lęk ”. Strach tłumi dotychczasowe możliwości, poeta potrafi tworzyć w myślach tylko pesymistyczne, coraz bardziej makabryczne obrazy. Wizje te stanowią zapowiedz nastojów dekadenckich.

Zakańczając należy wskazać budowę wiersza. Utwór zawiera się w pięciu czterowersowych zwrotkach. Autor zastosował następujące środki artystyczne: metafory „wilgotne więzienie”, epitety: „szare światło”, porównania” jak ciężka z ołowiu pokrywa”.

Cechy eposu na podstawie Iliady, wypracowanie
Cechy eposu na podstawie Iliady Epos stanowi gatunek epiki, który dominował do czasu powstania powieści. Analizując jego budowę należy stwierdzić,...
Willy Wonka – charakterystyka postaci, R. Dahl
Willy Wonka jest jednym z bohaterów książki napisanej przez R. Dahla pod tytułem „Charlie i fabryka czekolady”. Nie wiele wiadomo o przeszłości...
"Przesłanie Pana Cogito" Zbigniew Herbert- definicja człowieczeństwa.
                Zbigniew Herbert to jeden z najsłynniejszych współczesnych polskich poetów. Podejmuje on w swoich wierszach problemy dzisiejszego...
Wypracowanie, analiza utworu „Dżuma” Alberta Camusa
„Dżuma” Albert Camus – tematyka utworu Powieść napisana przez Alberta Camusa odnosi się bezpośrednio do rzeczywistości, miały bowiem miejsce...
„Przedwiośnie” Stefan Żeromski – wpływ rewolucji na postawę Cezarego Baryki
“Przedwiośnie” Stefan Żeromski – wpływ idei rewolucji na postawę Cezarego Baryki. Często zdarza się, że obserwując otaczający świat ludzie...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *