Renesans – najwięksi myśliciele.
Epokę renesansu ukształtowały ważne wydarzenia historyczne, zalicza się do nich: odkrycia geograficzne, kształtowanie silnych państw, wynalezienie druku oraz humanizm i reformację. To dzięki tym zjawiskom mógł prężnie rozwijać się nowy światopogląd. Szczególną uwagę należy również zwrócić na myślicieli europejskich, to oni bowiem poprzez prezentację filozofii i własnych założeń inspirowali rozwój epoki. Do najbardziej znanych zaliczyć należy:
Erazm z Rotterdamu – to jeden z czołowych przedstawicieli głównego nurtu myślowego epoki – humanizmu. Jego zwolennicy swoje zainteresowania skupiali wokół człowieka. Uznali, że należy dołożyć wszelkich sił i starań na drodze poznania istoty ludzkiej. Dzięki temu bowiem można kształtować indywidualne i silne jednostki, dla humanistów każdy człowiek stanowił odrębną niepowtarzalną wartość. Słynnym mottem przedstawicieli tego prądu myślowego stały się słowa Tencjiusza: ” Człowiekiem jestem i nic co ludzkie, nie jest mi obce”. Pojęciem, które należy również tu wymienić jest: antropocentryzm –to termin bezpośrednio powiązanym z humanizmem, oznaczający usytuowanie człowieka w centrum świata, skierowanie na niego wszelkich zainteresowań. Można również powiedzieć, że to myśl będąca przeciwnością poprzedniej epoki średniowiecza, gdzie dominował teocentryzm, stawiający w centrum zainteresowań Boga. Erazm popierał i głosił humanistyczne poglądy, zakładał, że człowiek z założenia jest istotą dobrą natomiast wszelkie zło to jedynie efekt niewiedzy. Warto również zaznaczyć, że myśliciel ten był także propagatorem idei irenizmu – pochwały pokoju, a sprzeciwu wobec wszelkich wojen i nieporozumień. Jednym z najsłynniejszych dzieł tego autora stała się pozycja „Pochwała głupoty”.
Nicolo Machiavelli – to kolejna bardzo istotna i kontrowersyjna postać epoki renesansu. Machiavelli zasłynął dziełem zatytułowanym „Książę„, to w nim bowiem zaprezentował wzbudzającą w ówczesnym czasie wielkie poruszenie doktrynę polityczną. Udowadniał, że przemoc, obłuda, fałsz, podstęp to środki, które należy wykorzystywać na drodze realizowania interesów kraju. Dobro publiczne stanowi bowiem ideał, dla którego możliwe jest stosowanie wszelkich metod i łamanie każdej zasady. Zdaniem myśliciela władca, osoba stojąca na czele społeczeństwa powinna posiadać takie cechy jak: siła, odwaga, przebiegłość, chytrość. Rządzący musi umieć zadbać o realizację celi nie bacząc na zbędne emocje, które hamowały by rozwój. Od jego nazwiska powstał termin makiawelizm oznaczający doktrynę głoszącą, iż najwyższe jest dobro polityczne, należy je więc oddzielić od moralności, bo rządzenie ma polegać na skuteczności a nie czynieniu dobra.
Tomasz Morus – to jeden z inspiratorów myśli renesansowej, któremu zawdzięczamy termin utopia. Jego największe dzieło o tymże tytule ukazywało ideał ustroju mieszczącego się na wyspie Utopia. Ludzie wiodący tam życie, kierowali się potrzebą poszukiwania harmonii i ładu, podążając rytmem natury wiedli spokojny los. Każdy obywatel był sobie równy a pieniądz nie istniał gdyż nie był potrzebny do wymiany korzyści na rzecz wspólnego dobra. Zaprezentowana przez Morusa wizja, była i do dziś jest nierealna do spełnienia, to jedynie marzanie, niedościgniony ideał. To właśnie na tej podstawie termin utopia – oznacza coś, nierealnego i niemożliwego do spełnienia a utopista to człowiek oderwany od rzeczywistości żyjący w świecie wymarzonych obrazów.
