Pamiętaj, że wypracowanie możesz pobrac wyłącznie do użytku własnego i nie posiadasz do niego praw majątkowych. Dalsza odsprzedaż lub umieszczanie w innych serwisach internetowych to kradzież i jest niezgodne z prawem i tego typu praktyki będziemy zgłaszac odpowiednim organom ścigania.
Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie, 22 lipca 1921 roku. Wychował się w rodzinie literackiej, po której odziedziczył talent artystyczny. Matka jego była poetką, pisarką, autorką podręczników dla dzieci. Ojciec również interesował się i pasjonował literaturą. Był jedynakiem, związanym mocno z rodziną. Wątłego zdrowia, miał częste kłopoty ze zdrowiem. W roku 1939 wybuchła wojna, która miała duży wpływ na jego dalsze życie. W tym samym roku zmarł jego ojciec. Baczyński studiował na tajnej polonistyce. Zadebiutował w 1942 roku. Pisał dużo i w pośpiechu, gdyż żył w przekonaniu, że nie będzie długo żył. Miał obsesję na punkcie własnej, wczesnej śmierci. Wydawał wiersze pod pseudonimem Jan Bugaj. Wiele swych utworów poświęcił żonie. Był członkiem Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK “Zośka”. Był również żołnierzem, działał w konspiracji, walczył w batalionie „Parasol”. Poślubił Barbarę Drabczyńską, która zginęła miesiąc po jego śmierci. Baczyński zginął trafiony kulą w tył głowy (z rąk snajpera). Został pochowany w miejscu posągu warszawskiej Nike. Następnie ekshumowany i pochowany w jednym grobie z żona Barbarą na cmentarzu Powązkach w Warszawie.
Jego wiersze były piękne, lecz jednocześnie skażone śmiercią, bowiem w każdym utworze zawarł cząstkę śmierci. W wielu wierszach przedstawił katastrofizm generacyjny, obraz ludzi walczących za wolność ojczyzny. Walczyły dzieci, kobiety, młodzież, wszyscy. Młodzi ludzie rezygnowali ze swych planów i marzeń, by walczyć za ojczyznę. Opuszczali szkoły, rodziny. Ich życie nie miało perspektyw na przyszłość. Jedyne, czego byli pewni, to tego, że zginą. Śmierć była jedynym pewnikiem. Lata młodzieńcze to czas kształtowania charakteru. Niestety młodzież walcząca wykształciła w sobie brak litości, miłości, sumienia. Jedyną miłość, jakiej doświadczyli, to miłość do ojczyzny, która nakazywała im postępować według tych uczuć. Godzili się ze swym losem, nie buntowali się, nie narzekali. Żal im jednak było, ze nie mogli poznać życia od lepszej strony, nie mogli przezywać pierwszych miłości, zaznać szczęścia, nie mogli żyć jak normalna młodzież. Sytuacja zmusiła ich do walki, od której nie mogli się uwolnić, gdyż tak zostali wychowani. Miłość do ojczyzny była dla nich rzeczą najważniejszą. Historia postawiła ich w trudnej sytuacji, gdyż czas kształtowania charakteru był dla nich czasem walki o wolność kraju, nawet za cenę śmierci, gdyż taka była kolej rzeczy. Ludzie ci nie chodzili do kina, nie spotykali się z przyjaciółmi (towarzysko), tylko oglądali śmierć, egzekucje nienaturalne zachowania ludzi. Poznali życie od najgorszej strony, które doświadczyło ich bardzo ciężko.
K. K. Baczyński właśnie w ten sposób przedstawił życie młodzieży w swoich utworach. Wyraził w nich żal, dramat i tragedie losów obywateli ojczyzny polskiej.
