„Poezja” interpretacja wiersza Władysława Broniewskiego
Wiersz autorstwa Władysława Broniewskiego zatytułowany „Poezja ” stanowi manifest poetycki, autor ukazał w nim bowiem postulaty dotyczące roli i zadań poezji. Podmiot liryczny należy utożsamiać z autorem to on bowiem pragnie ukazać jaki kształt powinna obrać twórczość. Można również wskazać, że wiersz ten należy do utworów rewolucyjnych, głoszących nowe wartości wobec poprzednich cech poezji. Autor stosuje wiele zwrotów w podstacji haseł i wezwań mających stanowić swoistą propagandę. Niestety większość z postulatów postawionych przez Broniewskiego jest złudnych, to jedynie piękne słowa bez pokrycia ubrane w mało znaczące metafory.
W wierszu Broniewski posłużył się celowym zestawieniem dotychczasowego kształtu poezji z utworami którym kształt ma nadać postulat. Kontras ten miał dodatkowo podkreślić znaczenie założeń poety. Autor uważa bowiem, że poezja powinna odejść od przesadnego artyzmu, który uwypukla zdolności wybranych jednostek a skupić się na budzeniu prawdziwych uczuć wśród czytelników. Poezja ma nabrać charakteru agresywnego, pełnego pasji i ekspresji, tylko dzięki tym cechą będzie w stanie wzbudzać pewność siebie, odwagę u odbiorców, którzy zapragną tworzyć lepszy świat. Jak mówi cytat: „ Ty masz jak werbel nam zagrać do marszu, stań przy nas i rozkaż – Bij się! ”. Słowa te mają wywołać w odbiorcach bunt i gniew, silną potrzebę zmian na poczet przyszłości. Świat, który czytelnik zapragnie budować znajdować powinien się w wierszach, to one mają obrazować jego kształt ukazując wzorce postępowania. Wobec tych postulatów dotychczasowy kształt poezji wydaje się być delikatnym i wrażliwym, nie przydatnym do tworzenia określonych czynów i emocji. Jak mówi podmiot liryczny: „ Ty przychodzisz jak noc majowa, płyniesz cicha szepczesz sny, szepcesz słowa tajemne ”. Taka poezja to jedynie wyraz artystycznego kunsztu, który są w stanie zrozumieć jedynie nieliczni.
Zakańczając należy wskazać budowę utworu. Wiersz składa się z dziesięciu strof o rymach krzyżowych. Autor zastosował następujące środki artystyczne: zdania wykrzyknikowe, epitety: „ noc majowa ”, „słowa ciche ”, porównania: „ jak sztandar rozwiany wśród walki ” przenośnie: „ rozkaż żyły na struny wyszarpać”.
