Pamiętaj, że wypracowanie możesz pobrać wyłącznie do użytku własnego i nie posiadasz do niego praw majątkowych. Dalsza odsprzedaż lub umieszczanie w innych serwisach internetowych to kradzież i jest niezgodne z prawem i tego typu praktyki będziemy zgłaszac odpowiednim organom ścigania.
Jednym z głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” jest Hrabia Henryk, którego poznajemy już w pierwszej części utworu jako męża. Jest on bohaterem, który od początku do końca utworu przeżywa dramaty, jest bohaterem tragicznym. Jest również przedstawicielem obozu arystokratycznego. Pierwszym niepowodzeniem hrabiego był jego ślub z Marią, który wg niego okazał się pomyłką. Był, bowiem poetą, który dążył do rzeczy niezwykłych, fantastycznych, a nie do prozy życia. Podążał za światem marzeń i mrzonkami. Podczas nocy poślubnej ukazał mu się duch dziewicy, dzięki której zrozumiał, że musi odkrywać nowe rzeczy. Tym sposobem odszedł od żony i nienarodzonego dziecka. Zona próbowała mu wytłumaczyć, że jego miejsce jest przy rodzinie, niestety on chciał zupełnie czegoś innego. Nie był obecny na chrzcie syna, a u jego żony uwidoczniły się pierwsze objawy obłąkania. Hrabia zrozumiał z czasem swój życiowy błąd i wrócił do domu. Ale zanim się ocknął, zdążył skrzywdzić swoich najbliższych. Po powrocie do domu zastał żonę w klinice dla obłąkanych, która pomimo wysiłków lekarzy, wkrótce zmarła. Hrabia ciężko to przeżył, gdyż wiedział, że to była jego wina. Po stracie żony stał się zupełnie innym człowiekiem. Stał się realistą i nie chciał, aby syn jego wiódł podobne życie, gdyż bardzo go kochał. Nie chciał, by był nieszczęśliwy w życiu. Nie chciał jego rozdarcia pomiędzy życiem rzeczywistym a światem marzeń. Niestety, wkrótce okazało się, że jego syn, Orcio, traci wzrok. Na domiar złego widać u niego objawy obłąkania, które prawdopodobnie odziedziczył po matce. Orcio, jako poeta patrzył na świat oczyma duszy i dostrzegał wartości, które dla innych były niedostrzegalne. Hrabia doszedł do wniosku, że to ze był poetą nie pozwoliło mu żyć w otaczającym go świecie. Hrabia był nieszczęśliwy, rozdarty i miał wyrzuty sumienia, że syn żył jego zżyciem. Orcio oślepł, co dla hrabiego było bolesne, gdyż wiedział, że jest to karą za jego ucieczkę sprzed kilku laty. Było to dla niego przekleństwem i nie do zniesienia, patrzeć jak syn cierpiał za jego błędy. Hrabia Henryk postanowił walczyć w obronie arystokracji i bronić społeczeństwa przed buntem rewolucjonistów, który wkrótce wybucha. Zostaje przywódca swego społeczeństwa. Jednak za jego plecami ludzie prowadzą rozmowy w celu poddania się, ratowania życia. Sam hrabia nie przyłącza się do rewolucjonistów, gdyż honor mu na to nie pozwala, bowiem jest honorowy i religijny. Woli umrzeć niż się poddać. Nie przyłączył się do rewolucjonistów również, dlatego, że kierowała nim nienawiść i chęć zemsty. Jest przerażony wizją świata reprezentowanego przez obóz, Pankracego. Wkrótce dochodzi do potyczki, w wyniku, której ginie od zbłąkanej kuli jego syn, Orcio, co jest dla Hrabiego kolejnym, tragicznym ciosem widząc klęskę, jaką poniosło jego społeczeństwo Hrabia z boleścią rzucił się w przepaść, gdyż nie chciał żyć haniebnie w świecie zepsutym, stworzonym przez rewolucjonistów, pozbawionych wszelkich zasad moralnych.
