„Lewa kieszeń” i „Do krytyków” – interpretacje wierszy K. Wierzyńskiego i J. Tuwima

Wypracowania dotyczą utworów dwóch znakomitych poetów polskich. Kazimierz Wierzyński w wierszu „Lewa kieszeń” prezentuje styl życia w mieście, natomiast Julian Tuwim zarzuca krytykom narzucanie tematów literackich. Wypracowania zawierają 301 słów.

Opracowania utworów pt. „Lewa kieszeń” i „Do krytyków” mogą być gotową pracą domową lub notatką na sprawdzian. Wypracowanie zawiera dwie oddzielne interpretacje.

„Lewa kieszeń” Kazimierza Wierzyńskiego mówi o wielkomiejskim stylu życia. Ludzie nieustannie biegną, aby załatwić wszystkie pilne sprawy. Podmiot liryczny zauważa tą tendencję również u siebie.

Julian Tuwim w swoim utworze pt. „Do krytyków”, tak jak mówi tytuł zwraca się do krytyków. Dla niego poezja jest sztuką, której temat nie może zostać narzucony z góry. Podmiot liryczny jest pełen chęci do życia.

„Lewa kieszeń” Kazimierz Wierzyński

„Lewa kieszeń” jest to utwór o regularnej budowie. Jest to wiersz stroficzny, w którym dominują rymy krzyżowe. Każda strofa zbudowana jest z czterech wersów.

Podmiot liryczny ujawnia się. Jest to człowiek mieszkający w mieście i załatwiający w nim swoje sprawy. Dostrzega on nieustanny, ciągły bieg ludzi, który popycha ich i niesie. Zauważa tą tendencję również u siebie. Ma dużo spraw na głowie, a wielu z nich i tak nie jest w stanie załatwić. Poprzez natłok spraw jest zdezorientowany. Czuje się zmęczony otaczającym go światem. Próbuje zrobić krok w każdą stronę i przez to jest pełen chaosu.

W ostatniej strofie przywołuje obraz ludzi, rzeczy i budynków, aby ukazać nagromadzenie i przeładowanie w mieście. Świat tętni życiem. Na końcu stosuje apostrofę do ludzi, która jest jednocześnie wykrzyknieniem. Mówi im, że cały ten świat nosi on w lewej kieszeni swojego uniesienia. Oznacza to, że świat ukazany powyżej jest mu tak bliski i zachwycający, że umieszcza go w kieszeni.

Podmiot liryczny bardzo pragnie uzyskać stan euforii, więc chce żyć i funkcjonować w takim świecie. Utwór niesie nastrój zdecydowanie optymistyczny.

„Do krytyków” Julian Tuwim

Utwór „Do krytyków” jest skierowany do krytyków. Wiersz jest nieregularny. Podmiot liryczny jest poetą, który ciągle ironizuje z krytyków. Sytuacja liryczna rozgrywa się w maju, kiedy świat jest „świeży” i wesoły.

Podmiot liryczny jedzie na przedniej platformie tramwaju. Ruch podkreśla dużą ilością czasowników. Ma wrażenie, że wchłania miasto, przeszywa go na wskroś. Jest to człowiek bardzo zadowolony z życia. Akceptuje wszystko co go otacza. Czuje się wolny i niezależny. Poezji nie można zamknąć w określone ramy. Nie wolno narzucać poecie tematu. Pokazuje krytykom, że nie mają prawa narzucać tematu. Mówi, iż nie ma tematów niepoetyckich. Nie ma tematów tabu. Energia życiowa sprawia, że cały świat jest witalny. Podmiot liryczny jest pełen chęci do życia.

„Faust” Goethe – interpretacja monologu bohatera
Jest to monolog Fausta. Akcja dzieje się nocą. Jest samotny w ciemnej izbie. Skłania to bohatera do przemyśleń. Na początku wylicza wszystkie...
"Halloween" - wypracowanie po angielsku
Halloween. Few holidays tell us as much of the past as Halloween. Its origins date back thousands of years to the Druid festival of Samhain,...
Wiesnicyn – charakterystyka bohatera S. Żeromskiego, „Wierna rzeka”
Jednym z bohaterów występujących w powieści „Wierna rzeka” S. Żeromskiego był Wiesnicyn. Bohater był oficerem dragonów rosyjskich w służbie cara....
Pieśń o Rolandzie - obraz patriotyzmu, wypracowanie
Obraz patriotyzmu – Pieśń o Rolandzie Patriotyzm to;” postawa społeczno – polityczna i ideologia miłości i przywiązania do ojczyzny, lojalność...
Wypracowanie - inteligencja w twórczości Żeromskiego
Obraz inteligencji w twórczości Stefana Żeromskiego Termin inteligencja w rozumieniu kulturowo – społecznym stanowi swoistą „ kastę ”. Należy...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *