„Kwiatki św. Franciszka„- omówieni utworu
„Kwiatki św. Franciszka„ to dzieło stanowiące zbiór opowieści na temat życia świętego Franciszka z Asyżu. Ujęte w nim historie dokumentują niejako koleje losu świętego a także prezentują głoszone przez niego nauki. Zbiór został stworzony prawdopodobnie na podstawie informacji przekazanych przez jednego z uczniów św. Franciszka obecnie omawia się jego tłumaczenie według Leopolda Staffa. Analizując dzieło należy wyłonić główne elementy nauki świętego:
wszechogarniająca miłość– to najważniejsze ogniwo filozofii Franciszka, to uczucie bowiem jest podstawą wiary. Miłość przejawiana do każdej żywej istoty jako stworzenia bożego. Jest to „miłość do brata- ciała” stąd kategorycznie należy odrzucić udręczanie i umartwianie cielesne. Zadawanie sobie fizycznych boleści jest atakiem wymierzonym w dobro jakie otrzymaliśmy od Boga nasze ciała. Jest to także miłość do chorych i cierpiących, pozwalająca nieść im pomoc, poświęcić się dla ich dobra, podkreśleniem tej postawy z pewnością jest opowieść o Franciszku i trędowatym. Podsumowując należałoby stwierdzić, że tak szeroko pojmowana miłość przez świętego to wyraz prawdziwej miłości do Boga czyli stwórcy całego świata i wszystkich stworzeń. Ten element stawił że św., Franciszek został zapamiętany jako postać szlachetna, przyjaciel dzieci zwierząt i roślin. A jedne z jego najsłynniejszych kazań są skierowane do ryb, ptaków i zwierząt.
radość- kolejnym kluczowym pojęciem w filozofii św. Franciszka jest radość wyrażona jako Pieśń słoneczna. Szczęście zdaniem świętego to możność codziennego życia, pracy, postu i zwykłych obowiązków. Święty nauczając o radości przypominał mekę Chrystusa.
ubóstwo – św. Franciszek z pochodzenia był synem bogatego kupca z Bernardone jednak zrezygnował z dóbr materialnych by stać się wolnym. Z Kwiatków dowiadujemy się, że święty nie odżuciu majątku dla umartwienia czy cierpienia ale jedności z wszystkimi biedakami oraz pozbycia się chciwości. To swoista ideologia mówiąca, że człowiek jest szczęśliwy tylko wtedy gdy posiada tylko tyle ile jest mu niezbędnie potrzebne do życia. Jak mówił Chrystus „zostaw wszystko i idź za mną” i te słowa powielał Franciszek twierdząc, że posiadając majątek człowiek martwi się o niego stając swoistym niewolnikiem.
Należy zaznaczyć, iż pomimo faktu, iż Kwiatki św. Franciszka nie zawierają wzoru ascety jak w przypadku legendy o św. Aleksym również stanowią przykład hagiografii. Całość prezentuje bowiem dokładną biografię świętego. Sam bohater zaś stanowi wzór godny naśladowania, uniwersalny i ponadczasowy. Wyjątkowa jest jednak budowa dzieła ponieważ posiada trójdzielność kompozycji: Pieśń słoneczną, obrazki z życia i cuda pośmiertne.
