Konflikt Kreona i Antygony. Rozprawka

Sofokles był jednym z najwybitniejszych tragików starożytnej Grecji. Żył w okresie kulminacyjnym rozwoju Aten za panowania Peryklesa. Choć stworzył 120 sztuk, do naszych czasów zachowały się zaledwie 7, m.in. Antygona.

W utworze Sofoklesa dochodzi do konfliktu obu najważniejszych władz. Władzy bożej i władzy królewskiej. Kreon i Antygona kierują się szlachetnymi pobudkami. Za równo Kreon jak i Antygona mają swoje racje. Król Teb ma na uwadze dobro  państwa, ale nie dostrzega, że ciąży na nim prawo boskie, jest postacią tragiczną – zostaje sam między trupami najbliższych. Dopada go szaleńcza rozpacz.

Antygona, zaś to postać odważna, zdeterminowana, gotowa do poświęceń wbrew wszelkim zakazom. Chce godnie pochować brata, członka jej rodziny. Tak jak Kreon jest naznaczona tragizmem – nie ma rozwiązania dlatego koniec i tak będzie nieszczęśliwy.

Polinejkes – brat Antygony, dla Kreona jest wrogiem państwa ponieważ popełnił najcięższy grzech, grzech zdrady i dlatego musi zostać ukarany, dlatego nie jest wart pochówku, a bogowie powinni odwrócić się od zdrajcy.  Natomiast Antygona nie widzi w nim zbrodniarza, lecz nieszczęśnika, który błądzi przed bramami Hadesu i nie osiągnie spokoju póki nie zostanie pochowany.

Wypracowanie zawiera 383 wyrazy.

Prawo boskie – czy prawo ludzkie? Z takim pytaniem stykamy się w „Antygonie” Sofoklesa. Główna bohaterka sprzeciwiła się władcy, który uważał, że to jego prawo jest najważniejsze, ale zastanówmy się, kto miał rację.

Antygona chciała pochować swego brata Polinika, gdyż uważała, że zasługuje na godny pochówek. W starożytnej Grecji był zwyczaj chowania zmarłych, a nie uczynienie tego było poważnym grzechem.  Nasza bohaterka spotkała się tutaj z dylematem „któremu prawu się podporządkować, prawu ludzi, czy prawu bogów?” Córka Edypa, niewiele myśląc, sprzeciwiła się zarządzeniu Kreona, uczciła brata.          Kreon wydał prawo zabraniające uczczenia Polinejkesa. Uważam, że miał rację, bo bohater narodowy – Echejos zginą ł z ręki brata, który napadł na rodzinne miasto owładnięty  rządzą władzy. Polinejkes- złoczyńca, nie mógłby być pochowany tak samo jak jego brat. Nie powinno się czcić złego człowieka na równi z dobrym.  Kreon chciał się okazać sprawiedliwym władcą i ukarać brata Antygony – Polinika.

Konflikt ten jest trudny dla Antygony jak i Kreona. Każdy z nich ma rację, ale uważam, że Antygona kierowała się sławą. Nawet powiedziała swojej siostrze Ismenie, żeby nie odebrała jej laurów za jej poczynania. Natomiast król Teb myślał tu wyłącznie o ogóle, nie kierował się miłością do rodziny.

W dzisiejszych czasach Antygona zasługiwałaby na pochwałę, bo u większości młodych ludzi zanika patriotyzm. Już nie jest taki ważny jak kiedyś. Skupiają się na swoich dobrach i mało kogo obchodzi prawo obowiązujące w państwie.

W Biblii często spotykamy się z  dylematem, „ludzie czy bóg”. Prorocy biblijni zawsze szli za głosem serca i wybierali nakazy boże. Czytamy w Piśmie Świętym słowa Jezusa, który mówi, że mają się stosować do prawa ludzkiego, ale jeśli dojdzie do „konfrontacji” obu praw, wtedy ważniejsze jest prawo boże.

Ludzkie rządy szybko przemijają i są zmienne, a słowa boże i jego prawo są stałe. Antygona na pewno tak to rozumiała. Stanęła przed trudną decyzją. Oboje z Kreonem mieli własne racje. Bohaterka tragedii kochała dwóch braci tak samo i nie myślała tutaj o sprawiedliwości, lecz o ucz czczeniu swojego brata, bo w jej sercu należało mu się godne pochowanie.

To zależy od nas samych, jakimi pobudkami się kierujemy. Decyzje Antygony i Kreona zakończyły się dla nich obojga tragicznie, ale każdy z nich miał po trochę racji. Musimy także pamiętać, że każdy człowiek jest inny i kieruję się różnymi rzeczami. Dla jednych mogą być one błahe, a dla drugich ważne.

„Dar rzeki” – streszczenie mitu, wypracowanie
Mit „Dar rzeki” według C. C. Rogache i F. Philipsa należy do mitów rzymskich i stanowi opowieść, legendę o powstaniu Rzymu. Jej głównymi bohaterami...
Fraszka Jana Kochanowskiego "Do snu" - Interpretacja i analiza
Jan Kochanowski DO SNU Śnie, który uczysz umierać człowieka I ukazujesz smak przyszłego wieka, Uspi na chwilę to śmiertelne ciało, A...
„Lament” Tadeusz Różewicz - analiza wiersza
„Lament” Tadeusz Różewicz – analiza wiersza Tadeusz Różewicz urodził się 9.10.1921 roku, poetę zalicza się do pokolenia Kolumbów. Jako...
Cechy dramatu szekspirowskiego na przykładzie Makbeta.
Cechy dramatu szekspirowskiego na przykładzie Makbeta. Szekspir jako jeden z największych twórców renesansowych zapisał się w dziedzinie rozwoju...
Ikar – charakterystyka bohatera mitycznego, wypracowanie
Jednym z bohaterów mitycznych był Ikar z mitu o „Dedalu i Ikarze”. Był on synem słynnego i niezwykle utalentowanego rzeźbiarza i wynalazcy, Dedala....

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *