„Jestem jak szampan” interpretacja wiersza Kazimierza Wierzyńskiego
Kazimierz Wierzyński to jeden z bardziej znanych poetów polskich. Urodził się 27. 08. 1984 roku w Drohobyczy, jego pierwotne nazwisko brzmiało Wirstlein, zmarł 1969 roku w Londynie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego należał do poetyckiej grupy skamander, był również jednym z jej założycieli. Współpracował z „Pro arte et studio” oraz kabaretem „Pod pikadorem. Opuścił Polskę po wybuchu II wojny światowej, na emigracji spędził resztę swojego życia, bywał w : Stanach Zjednoczonych, Rzymie i Londynie. Jednym z jego wierszy jest utwór zatytułowany „Jestem jak szampan”. Utwór ten znajduje się w wydanym w 1919 roku tomiku „Wiosna i wino”. Na wstępie należy zauważyć, że podmiot liryczny to sam poeta, który porównuje swoja osobę do alkoholu, już w pierwszym wersie czytamy tytułowy zwrot „jestem jak szampan”. Cały wiersz realizowany jest poprzez porównania osoby autora do różnorodnych trunków alkoholowych. Poeta wykorzystał te zestawienia gdyż podkreślają cechy jego osobowości, jest musujący jak szampan, bywa mocny jak koniak, słodki jak likier czy tez silny jak spirytus. Dzięki tym cechą żadna siła i człowiek nie potrafi się oprzeć jego osobie: „Królestwo moje na całym jest świecie, ”mój alkohol wszystkie pędzą czasy”. Każda z tych elementów jest bowiem wyrazem radości, niepohamowanej miłości do beztroskiego życia. To najwyższa wartość spotykana i ceniona na całym świecie. Jak mówi cytat: „znacząc na sercach, jak na etykiecie gwiazdami markę trunku pierwszej klasy”. Należy stwierdzić jednoznacznie, że utwór ten stanowi pochwałę życia, daje on wyraz wspaniałością jakimi może cieszyć się człowiek , różnorodnością jaką zawiera jego wnętrze.Można by również połączyć tematykę tego utworu z założeniami grupy skamander. Tu również ceniona jest radość i chęć bycia poza wszelkimi konwenansami, czerpanie radości z samej możliwości istnienia.
Zakańczając należy wskazać budowę wiersza. Jest to utwór regularny zawarty w dwóch zwrotkach. Każda z nich składa się z czterech jedenastozgłoskowych wersów. Autor użył w wierszu takich środków literackich jak: porównania: „ wyskokowy jak spirytus czysty”, epitety: ”likier soczysty”.
