Jednym z bohaterów powieści A. Sapkowskiego pod tytułem „Krer elfów” był Jaskier. Julian Alfred Pankratz, bo tak brzmiało prawdziwe nazwisko bohatera był wykształconym człowiekiem. Studiował na Akademii Oxenfurckiej, ale wykładowcą był tylko przez rok, bowiem nudziło go stateczne i spokojne życie wykładowcy. Bohater marzył o przygodach i chciał wieść życie pełne zabaw i przyjemności okraszonych muzyką i śpiewem.
Jaskier był około czterdziestoletnim, bardzo przystojnym mężczyzną. Był wysoki, miał długie blond włosy i czarujący uśmiech. Był typem uwodziciela, który nie przepuścił żadnej kobiecie. Swoje atuty chętnie i często wykorzystywał bez najmniejszych skrupułów. Jaskier lubił się dobrze ubierać, starając się zawsze podążać za aktualną modą.
Był typem bawidamka, skłonnym do biesiadowania. Lubił dobrze wypić i zjeść, bardzo lubił kobiety bez względu na ich stan, nie ważne czy były damami czy kucharkami, uwielbiał je wszystkie. Jaskier nie wykazywał cech bohatera i człowieka szlachetnego. Był raczej bezczelny, czasem egoistyczny, nie szanował kobiet i nie darzył szczerymi uczuciami.
Jako człowiek był zupełnym przeciwieństwem Geralta, nie był bohaterem ani człowiekiem honoru. Nie był tez odważny, był typem tchórza, który potrafił się przemóc tylko dla najlepszego przyjaciela. Gdy chodziło o dobro przyjaciół potrafił opanować strach i wkroczyć do akcji. Ogólnie jednak nie pałał do wojaczki i narażania życia. Woła stać z boku i się przyglądać. Uwielbiał natomiast układać pieśni o wielkich czynach bohaterskiego Geralta, to sprawiało mu większą frajdę.
Jaskier był znany nie tylko ze swoich pieśni, ale i zbłaznowania i niewybrednych żartów. Jednak nie czynił nimi żadnej krzywdy nikomu. Tolerowano jego wybryki. Sam Geralt wykazywał wobec przyjaciela wielką cierpliwość i opanowanie. Obu panów połączyła prawdziwa przyjaźń, pomimo tak wielu różnic, jakie ich dzieliły. Geralt był bowiem typem samotnika, człowieka skrytego, natomiast Jaskier był osobą hałaśliwą, gadatliwą i skorą do zabaw.
Swoimi czynami i postępowaniem potrafił zjednać sobie przyjaciela. Wykonywał jego polecenia, spełniał jego prośby, zależało mu bowiem na bezpieczeństwie towarzysza. Wobec Geralta był zawsze lojalny i wierny. Nie przepadała za nim Yennefer, ukochana Geralta, ale tolerowała go ze względu na ukochanego.
Jaskier był bardzo zabawną postacią w powieści. Był człowiekiem pogodnym i wesołym, swoimi opowieściami potrafił rozśmieszyć, a pieśniami wzruszyć do łez. Pomimo iż przez wielu uważany był za zwykłego błazna był dobrym człowiekiem. Nie kierował się w życiu kodeksem rycerskim ani honorem, ale dla dobra przyjaciół potrafił walczyć i działać czynnie. Nie pozostawał bierny i obojętny na krzywdę bliskich. Bywał próżny i egoistyczny, ale dla przyjaciela był gotów na wszystko. Doceniał prawdziwą wartość przyjaźni.
