Hengo – charakterystyka postaci „Stara baśń” J. I. Kraszewskiego

Hengo jest jednym z bohaterów powieści J. I. Kraszewskiego pod tytułem „Stara baśń”. Miał on żonę z plemienia Słowian, ale nie darzył szacunkiem tego narodu, uważał go bowiem za lud prymitywny. Miał też syna, Gerdę, którego traktował oschle i okrutnie. Wędrował po krainie Polan sprzedając wyroby ze złota, biżuterię a także narzędzia i broń z żelaza. Był sprytnym i cwanym człowiekiem. Zawsze potrafił dostosować się do zaistniałej sytuacji. Był on nie tylko kupcem, ale i szpiegiem na usługach księcia niemieckiego, ojca Brunhlidy. Gdy przybył na zamek Chwostka, sam go poznawszy, był zaskoczony jego okrucieństwem i bezwzględnością. Jego zadanie polegało na rozeznaniu się w sytuacji Polan. To on był przewodnikiem niemieckich najeźdźców na Polan. Jednak po klęsce Niemców został więźniem Ludka, a potem Dobka. To ten ostatni zabił Henga w drodze powrotnej z obozu wroga.

Wypracowanie zawiera  459 wyrazów / 3096 znaków.

Jednym z bohaterów powieści J. I. Kraszewskiego pod tytułem „Stara baśń” był Hengo, postać trzecioplanowa, mająca swój udział w wydarzeniach. Miał on żonę z plemienia Słowian, ale nie darzył szacunkiem tego narodu, uważał go bowiem za lud prymitywny. Miał też syna, Gerdę, którego traktował oschle i okrutnie. Wędrował po krainie Polan sprzedając wyroby ze złota, biżuterię a także narzędzia i broń z żelaza.

Był to „człowiek słusznego wzrostu, krępy i barczysty”. Miał długie, rude włosy i ciemne oczy. „Człowiek wyglądał dziko, włos bujny, poplątany spływał mu kudłami na barki i osłaniał niskie czoło, tak że oczy wprost spod nich patrzały. Reszta twarzy także była zarosła, ledwie część policzków, zarumienionych snem i chłodem, dobywała się spod wąsów i brody, wśród których ust prawie znać nie było. Sukienna, wełniana, gruba odzież brunatnego koloru okrywała mu ramiona, pod szyją spięta na guz i pętlę. Nogi miał też suknem i skórą poobkręcane, a stopy obwite nią i opasane sznurami. Spod rękawów sukni krótkich dobywały się silne ręce, włosem okryte i opalone. Twarz miała wyraz przebiegły, na półzwierzęcy, półczłowieczy, zuchwały razem i ostrożny. Oczy biegały żywo. Ruchy ciała zręczne i silne nie dawały wieku odgadnąć, choć młodość już pozostawił za sobą.”

Hengo wędrował po krainie Polan sprzedając wyroby ze złota, biżuterię a także narzędzia i broń z żelaza. Skupował zaś bursztyny i skóry od napotkanych gospodarzy.

Był sprytnym i cwanym człowiekiem. Zawsze potrafił dostosować się do zaistniałej sytuacji. Był on nie tylko kupcem, ale i szpiegiem na usługach księcia niemieckiego, ojca Brunhlidy. Gdy przybył na zamek Chwostka, sam go poznawszy, był zaskoczony jego okrucieństwem i bezwzględnością. Jego zadanie polegało na rozeznaniu się w sytuacji Polan. Był doskonałym obserwatorem, potrafił wyciągać właściwe wnioski.  To on był przewodnikiem niemieckich najeźdźców na Polan. Jednak po klęsce Niemców został więźniem Ludka, a potem Dobka. To ten ostatni zabił Henga w drodze powrotnej z obozu wroga. To Hengo próbował nakłonić Dobka do przejścia na stronę synów Chwosta.

Hengo był człowiekiem fałszywym i nietolerancyjnym. Gardził narodem swojej żony, która była Słowianką. Źle traktował również swojego syna, nie darzył go ojcowskimi uczuciami. Był wobec niego okrutny, oschły i szorstki. Często go bił i popychał. Nie sprawdzał się jako ojciec i mąż.

Miał dwie twarze, zawsze odpowiednie do sytuacji. Potrafił być miły, umiał się każdemu przypodobać. Wszystko po to, by osiągnąć własne cele, zasięgnąć informacji. W domu starego Wisza udawał strudzonego wędrowca, a w rzeczywistości przybył na rozeznanie, podążając na dwór Leszkowy.

W rzeczywistości spiskował przeciwko Polanom. Był na usługach księcia niemieckiego i jego córki Brunhildy. To im zdawał wszelkie relacje z zaistniałych wśród kmieci sytuacji. Był człowiekiem bez skrupułów, potrafił wykorzystywać innych ludzi dla osiągniecia własnych celów.

Hengo był człowiekiem złym i bezdusznym. A za namawianie do zdrady został zabity przez Dobka. Spotkała go zatem zasłużona kara. Był postacią zdecydowanie negatywną.

„Prośba o wyspy szczęśliwe” interpretacja wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
„Prośba o wyspy szczęśliwe” interpretacja wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego Konstanty Ildefons Gałczyński urodził się 23. 01. 1905...
„Cudzoziemka” Kuncewiczowej – relacje Róży z dziećmi
Kontakty z innymi ludźmi głównej bohaterki utworu pt. ”Cudzoziemka” Kuncewiczowej były skomplikowane. Przez emocje jakie były w niej zakorzenione,...
„Proces” Franz Kafka- motyw winy- wypracowanie
„Proces” Franz Kafka- motyw winy- wypracowanie Franz Kafka autor „Procesu” był z wykształcenia doktorem prawa jego zainteresowania obejmowały...
Motyw Staber mater Delorsa - stała matka boleściwa – wypracowanie maturalne
Staber mater Delorsa – motyw stałej matki boleściwej- wypracowanie maturalne Staber mater Delorsa czyli matka cierpiąca to motyw, który swe korzenie...
Porównanie „Bogurodzicy” i Lamentu Świętokrzyskiego” – wypracowanie
Porównanie „Bogurodzicy” i Lamentu Świętokrzyskiego” – wypracowanie Bogurodzica jak i Lament Świętokrzyski to bezspornie dwa bardzo istotne...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *