„Dusiołek”
Wiersz jest zbudowany paralelnie. Krótsze wersy mają długość średniówki dłuższych. Występują liczne środki artystyczne. Wytwarzają specyficzny nastrój utworu. W wierszu znajdują się również elementy epickie takie jak narrator, fabuła i bohaterowie. Elementy dramatu to monolog do szkapy i Boga.
Ogromną rolę odgrywa natura, która jest tłem wydarzeń. Z natury pochodzi jeden z bohaterów – Dusiołek. Otaczająca ich natura jest świadkiem. Bajdała zadaje pytanie o naturę zła. Zwraca się z tym pytaniem do Boga. Zastanawia się, dlaczego Dusiołek jest na ziemi. Czy mogą obok nas zaistnieć osoby, które mogą pomóc zniszczyć zło. Człowiek wcale nie jest kimś wyjątkowym, ponieważ stoi na równi stworzeniami.
„Dziewczyna”
Jest to ballada filozoficzna, w której wypowiada się narrator. Bohaterami są bracia, cienie, młoty i dziewczyna. Bracia są elementem naturalnym. Utwór ma budowę paralelną. Następnie zmienia się bohater. Ballada składa się z dwudziestu dystychów. Jest to tekst sylabotoniczny. Prezentowany jest synkretyzm rodzajowy.
Utwór ukazuje wiarę w istnienie świata irracjonalnego, sferę nadprzyrodzoną. Osoba mówiąca w tekście podejmuje problem egzystencjalny. Dziewczyna jest marzeniem, pragnieniem, celem, do którego się dąży. Jest to uosobienie tajemnicy, iluminacji. Instynkt każe człowiekowi dążyć do określonego celu. Braciom wydaje się, że to co sobie wyobrazili istnieje. Na podstawie zmysłów mogą coś wywnioskować.
Bracia zaczynają działać, gdy słyszą głos. Przyjmują postawę aktywną. Ich cienie również podejmują działanie i ich młoty. Na podstawie ich działania był tak zaraźliwy, że emanuje na inne przedmioty. Zatracają się, żeby zrealizować marzenie. Pragnienie realizacji marzeń odebrało im życie. Przedmioty i cienie kontynuują działania braci. Za murem jednak nic nie było.
Często nasz wysiłek jest bez sensu. Coś do czego dążymy jest albo fałszywe albo nie istnieje. Odwołuje się do filozofii Bergsona. Siła elain vitale nakazuje każdemu człowiekowi zmieniać się i ewoluować. Ta moc dotyka każdego człowieka i wszystko. W życiu bardzo często bagatelizujemy to, że coś może nie mieć sensu. Zwraca się do każdego z nas z osobna. Gdy coś chce przestrzec, my się z tego śmiejemy. Nie można drwić z osób, które spełniają ideały. Nie mamy prawa drwić z zapału drugiego człowieka.
