Czerwony Kapturek to tytułowa postać książki Hanny Januszewskiej. Mieszka ona wraz z rodzicami w małym domku pod lasem. Mama zajmuje się domem, a tata Kapturka jest gajowym. Czerwonym Kapturkiem nazwano ją dlatego, że lubiła chodzić w czerwonej czapeczce.
Czerwony Kapturek jest kilkuletnią, bardzo miłą i grzeczną dziewczynką, która chętnie pomaga mamie w domowych obowiązkach. Jest uczynna i dobra. Zazwyczaj jest również bardzo posłuszna radom i poleceniom swojej mamy. Pewnego dnia, na prośbę mamy udaje się na drugą stronę lasu w odwiedziny do schorowanej babci. Miała jej zanieść jedzenie i lekarstwa. Po drodze jednak napotyka nieznajomego wilka, z którym w daje się w rozmowę. Złamała tym samym zakaz mamy, która zabroniła jej rozmawiać z nieznajomymi. Wilk pragnął się dowiedzieć dokąd udaje się dziewczynka i w jakim celu. Wilk był bardzo miły dla dziewczynki i zaproponował jej „drogę na skróty”, co jednak okazało się nieprawdą. Dzięki podstępowi wilk udał się do domku babci i tam zrealizował swój niecny plan.
Naiwna dziewczynka dała się zwieść podstępnemu wilkowi i spotkało ją za to nieszczęście. Wilk połknął babcię, po czym ubrał się w jej koszulę i czepek, by udawać przed Kapturkiem babcię i móc również i ją pożreć. Tak też się stało, bo dziewczynka zbyt późno zorientowała się, że babcią tak naprawdę był zły wilk.
Wszystko na szczęście skończyło się dobrze, bo przyszedł gajowy, zaciekawiony głośnym chrapaniem babci, zorientował się co się stało, zastrzelił wilka, rozpłatał mu brzuch i uwolnił biedną babcię i przestraszonego Kapturka.
Czerwony Kapturek była dobrą dziewczynką, jednak złamała wyraźny zakaz mamy i wdała się w rozmowę z obcym, opowiadając o celu podróży. Okazała swoją naiwność i łatwowierność. Była tylko małym dzieckiem i nie potrafiła przewidzieć skutków swojego postępku. To spowodowało wiele kłopotów, jakie miała z tego powodu.
Historia Czerwonego Kapturka pokazuje, że zawsze należy słuchać rodziców i kierować się ich radami, gdyż są starsi, bardziej doświadczeni i lepiej wiedzą co może się w życiu przytrafić. Są rozsądniejsi i bardziej przewidujący niż dzieci. Dziecko musi mieć świadomość, że rodzic chce jak najlepiej dla pociechy, pragnie jego bezpieczeństwa i szczęścia. A obowiązkiem dziecka jest przestrzeganie zasad narzuconych przez rodziców.
